Od lat zmuszam moją córkę Zosię do lekcji pianina, wierząc, że to dla jej dobra. Moja mama, babcia Zosi, jako jedyna widzi, jak bardzo ją to unieszczęśliwia. Dziś opowiem Wam o konflikcie, który rozdziera naszą rodzinę i moje serce.
Zirytowany tym, co postrzegałem jako brak wkładu mojej żony podczas jej urlopu macierzyńskiego, namówiłem ją do powrotu do pracy. Teraz zmagam się z trudnościami wychowywania naszego dziecka samodzielnie, co okazuje się być bardziej wymagające, niż sobie wyobrażałem.
Postanowił po pracy pojechać do rodziców, aby nie zarazić dzieci. Z dwójką małych chorych dzieci byłaby to katastrofa, więc poparłam jego decyzję. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Relacje międzypokoleniowe są tak stare jak świat. Niektórzy mają szczęście mieć rodziców, którzy wspierają ich na każdym kroku przez całe życie. Inni zmagają się z trudnościami w relacjach z dziećmi. Niezależnie od tego, zawsze będą pewne problemy między dwoma, a nawet trzema pokoleniami. Ta historia jest świadectwem tej złożoności.
Na początku starałam się jej przypodobać, ale zrozumiałam, że to bezcelowe. Kiedy przeprowadziliśmy się do własnego domu, sytuacja tylko się pogorszyła.
Moja córka, Emilia, ma teraz czternaście lat i spędziła to lato u dziadków na wsi. Chociaż mój były mąż i ja jesteśmy rozwiedzeni od wielu lat, nigdy nie zabraniałam jej spędzać czasu z jego rodziną. Jej babcia, moja była teściowa, była wspaniałą kobietą i zawsze ufałam, że dobrze zaopiekuje się Emilią. Rozwiedliśmy się, gdy Emilia była jeszcze małym dzieckiem.
W miarę jak mój wnuk rośnie, niedawno rozpoczął przedszkole. Mimo że ma tylko trzy lata, uważnie obserwuje i porównuje swoje doświadczenia z doświadczeniami innych dzieci. Ta podróż była pełna nieoczekiwanych wyzwań i bólu serca.
Miałam zaledwie 24 lata, gdy mój mąż zostawił mnie z naszą małą córką, Emilią. Miała wtedy tylko trzy lata. Mój mąż odszedł, bo nie potrafił poradzić sobie z obowiązkami rodzinnymi – wolał wydawać pieniądze na siebie i swoją nową dziewczynę niż na nas. Teraz, po latach, moja relacja z Emilią jest napięta, a prosta prośba o pomoc w domu doprowadziła do oskarżeń, że próbuję zrujnować jej życie.
Mimo że moja córka jasno wyraża swoje preferencje, jej babcie uparcie narzucają jej tradycyjne zabawki. To przykre, gdy dorośli ignorują proste prośby dziecka.
Szukam porady, jak poradzić sobie z sytuacją, w której moja teściowa skarciła moje dziecko za narysowanie niepochlebnego obrazka.
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak matka może faworyzować jedno dziecko i zaniedbywać drugie? Niestety, jest to możliwe. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Ania jest dumna i zawsze umawiała się z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Teraz największym pragnieniem Lindy jest, aby jej syn i wnuczka znów nawiązali więź, jak dawniej. Ale co może zrobić, jeśli jej syn nie ma ochoty odbudować tej relacji?
