Jestem matką, która całe życie poświęciła rodzinie i domowi. Pewnego dnia mój zięć zażądał, żebym sprzedała dom, by mogli z córką kupić coś nowego. Ta historia to opowieść o rodzinnych konfliktach, poczuciu straty i walce o własną godność.
„Czy to Ania cię do tego przekonała? Tego nam brakowało! To, że się z nią nie zgadzamy, nie znaczy, że powinienem sprzedać dom. To miejsce kryje zbyt wiele wspomnień.” „To nasz rodzinny dom, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Ale może czas na zmiany. Nikt mnie nie namawiał; po prostu myślę…”
Pani Kowalska była w późnych latach siedemdziesiątych. Jej córka i syn rozmawiali o sprzedaży domu, w którym mieszkała. Zdecydowali się zabrać mamę do miasta. Ale pani Kowalska nie była z tego zadowolona. W końcu jej rodzice mieszkali tam przez całe życie. Nie chciała opuszczać swojego rodzinnego miasta. Ale jej dzieci nie dawały za wygraną, ciągle poruszając ten temat. Pani Kowalska czuła się osaczona i bezradna.
– „Czy to pomysł Ewy? Nie mogę w to uwierzyć! Tylko dlatego, że się z nią nie dogadujemy, nie oznacza, że powinnam sprzedać dom. Kocham to miejsce.”
Staram się utrzymać dobre relacje z moją teściową, ale czasami mam wrażenie, że myśli tylko o sobie. Niedawno skończyłem trzydzieści cztery lata, a nasze małżeństwo przeszło przez wiele trudnych chwil.
Dlaczego? Ponieważ podczas gdy moja rodzina i ja byliśmy zajęci planowaniem naszego wymarzonego ślubu, Jakub i jego ojciec potajemnie sprzedawali dom, w którym mieliśmy zamieszkać. Mam na imię Emilia. Mam 27 lat i niedawno ukończyłam studia.
Wiktoria i jej siostra Hanna były nierozłączne od dzieciństwa, pomimo różnicy wieku wynoszącej sześć lat. Hanna zawsze stanęła w obronie Wiktorii przed prześladowcami, podczas gdy Wiktoria starała się chronić siostrę przed surowymi krytykami ich matki. Jednak kiedy ich matka ogłosiła, że sprzedała ich rodzinny dom, siostry stanęły przed wyzwaniem, które mogło je rozdzielić.
