Opowiadam historię mojego życia po trzydziestu latach małżeństwa, które nagle się skończyło. Zmagam się z samotnością, próbuję odnaleźć własną tożsamość i odbudować relacje z dorosłymi dziećmi. To opowieść o stracie, nadziei i odwadze, by zacząć wszystko od nowa.
Mam pięćdziesiąt lat i po dwudziestu siedmiu latach małżeństwa mój mąż zostawił mnie dla młodszej kobiety. Gdy wrócił, bo tamta nie chciała gotować, musiałam zdecydować, czy chcę być znowu tą samą żoną, czy może wreszcie zacząć żyć dla siebie. To opowieść o zdradzie, rozczarowaniu i trudnych wyborach, które stawia przed nami życie.
Mam na imię Elżbieta i właśnie skończyłam pięćdziesiąt lat. Mój mąż Leszek, z którym spędziłam całe dorosłe życie, odszedł do młodszej kobiety. Zostałam sama, z poczuciem pustki i pytaniem, czy starość musi oznaczać samotność.
Mam na imię Andrzej i mam 55 lat. Pewnego dnia w moim życiu pojawiła się Magda, nowa koleżanka z pracy, która sprawiła, że zacząłem kwestionować wszystko, co do tej pory uważałem za pewne. Ta historia to opowieść o miłości, zdradzie, rodzinnych konfliktach i pytaniu, czy można zacząć od nowa, gdy życie już dawno się ułożyło.
W życiu każdego człowieka przychodzi moment, kiedy musi zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami i niepewnościami. Dla niektórych ten moment jest wywołany kryzysem wieku średniego. Dla innych jest to wynik rodzinnych zawirowań i braku zaufania.
Czy to nadal kryzys wieku średniego? Moja żona ma 54 lata, ja 56. Jesteśmy małżeństwem od ponad 30 lat i mamy dwoje dzieci. Znamy się na wylot, ale ostatnio bardzo się zmieniła. Nie pokłóciliśmy się, ale czasami nie wiem, czy śmiać się, czy płakać z jej niedojrzałości.
Wyobraź sobie życie, które wydaje się idealne, tylko po to, by zostało zniszczone przez jedną decyzję. To historia Jana, mężczyzny, który myślał, że podejmuje właściwą decyzję, ale wkrótce zdał sobie sprawę z druzgocącego wpływu swoich działań.
