Opowiadam o trudnej relacji mojej córki Zosi z jej babcią, która faworyzuje wnuka Jasia. Każdego dnia walczę z poczuciem niesprawiedliwości i próbuję ochronić Zosię przed bólem odrzucenia. W tej historii mierzę się z własnymi wspomnieniami i pytaniem, czy można przerwać łańcuch rodzinnych podziałów.
Od zawsze czułam, że nie jestem wystarczająco dobra dla rodziny mojego męża. Kiedy Michał poważnie zachorował, jego matka pokazała, jak bardzo faworyzuje jego brata, a ja zostałam sama z problemami. Ta historia to zapis mojej walki o rodzinę, godność i własne miejsce wśród ludzi, którzy nigdy mnie nie zaakceptowali.
Dorastając, moja siostra i ja byłyśmy jak dwa różne światy. Była o dwa lata starsza, a nasza mama zawsze wydawała się ją faworyzować. Szkoła była moim azylem, miejscem, gdzie znalazłam przyjaciół, którzy doceniali mnie za to, kim jestem. Tymczasem moja siostra, Emilia, nigdy nie przepuściła okazji, by umniejszać moje marzenia i pasje. Kiedy mama odeszła, odkryłam, że dom, który przez lata nazywałam swoim, nie był przeznaczony dla mnie.
Po śmierci mojego ojca zostawił za sobą pogrążoną w żałobie żonę i dwoje małych dzieci. Decyzja mojej babci dotycząca spadku podzieliła naszą rodzinę, pozostawiając niektóre wnuki z całym majątkiem, a inne z niczym.
Po śmierci mojego ojca zostawił za sobą pogrążoną w żałobie żonę i dwoje małych dzieci. Decyzja mojej babci dotycząca spadku podzieliła naszą rodzinę, z niektórymi wnukami otrzymującymi wszystko, a innymi pozostawionymi z niczym.
Zawsze byłam ostrożna z finansami, nigdy nie pozwalałam sobie na zbędne luksusy. Kiedy Dawid zasugerował, abym została gospodynią domową, odmówiłam. Cenię sobie niezależność i wierzę w zarabianie na własne potrzeby. Mój mąż podziela to przekonanie. Życie bywa nieprzewidywalne, a czasem praca wymaga dodatkowych godzin, ale dajemy sobie radę. Jednak kiedy moi teściowie podjęli decyzję, która faworyzowała ich córkę nad synem, zniszczyło to nasze rodzinne więzi.
Dorastając, często kłóciłem się z bratem. Jest ode mnie trzy lata młodszy, a nasz tata prawie zawsze stawał po jego stronie. Zwłaszcza w kwestii sporów. Szkoła była dla mnie pewnym schronieniem; nie było tam rodziców, którzy by się wtrącali, a moi przyjaciele mnie rozumieli. Często krytykowali Janka za jego arogancję i samouwielbienie. Nie było dnia, żeby nie drwił z moich zainteresowań i wyborów.
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak matka może faworyzować jedno dziecko i zaniedbywać drugie? Niestety, jest to możliwe. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Ania jest dumna i zawsze umawiała się z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
– „Czuję się, jakbym była rozrywana na kawałki. Ona mówi, że powoduję rozłam między jej synami,” wzdycha Ewelina. Problem pojawił się, gdy Ewelina postanowiła przekazać swój dom najstarszemu wnukowi, gdy ten ukończy studia. Poinformowała o swojej decyzji córkę i zięcia. Obecnie wnuk studiuje za granicą, ale planuje wrócić do Polski. Ewelina chce mu pomóc w osiedleniu się po powrocie. Jednak ta decyzja wywołała napięcia w rodzinie.
„Kupili mieszkanie dla Aleksandra i oficjalnie przepisali je na jego nazwisko, ale nie robią tego samego dla mnie,” narzekał Józef swojemu przyjacielowi. Sytuacja rozwija się, gdy rodzinne dynamiki i oczekiwania prowadzą do rozczarowania i nierozwiązanych uczuć.
W czteroosobowej rodzinie dynamika jest skomplikowana. Andrzej, starsza wnuczka w wieku ośmiu lat, zajmuje szczególne miejsce w sercu swojej babci. Zygmunt, jej dwuletni brat, jednak nie wydaje się wzbudzać tych samych uczuć. Mieszkając wygodnie z mężem w domu kupionym przy pomocy obu stron rodziny, babcia zmaga się ze swoimi sprzecznymi emocjami wobec wnuków.
