„Dwa razy w roku wysyłam mojemu najstarszemu wnukowi, który jest studentem, trochę pieniędzy. Wysyłam tę samą kwotę jego dwóm młodszym siostrom. Dziewczyny zawsze dzwonią, aby mi podziękować, podzielić się radością z prezentu i opowiedzieć, co kupiły lub planują kupić. Ale od mojego wnuka nie ma ani telefonu, ani listu, ani wiadomości” – żali się
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy wszystko dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
Rywalizują, kto nas pierwszy zadzwoni i zawsze czegoś żądają. Ale kiedy prosimy o pomoc, wymyślają milion wymówek. Nawet nie chcą usiąść i porozmawiać.
Kasia wyszła za mąż w wieku 22 lat, ale z mężem mieszkała tylko przez sześć lat. Potem, z nieznanych mi powodów, rozwiodła się z nim. To jest historia Kasi i jej matki, pani Kowalskiej, oraz tego, jak ich relacja ewoluowała na przestrzeni lat.
Uwielbiam moje wnuki i jestem wdzięczna, że są w moim życiu. To wspaniałe dzieci, ale styl wychowawczy mojej synowej jest chaotyczny. Pozwala im robić, co tylko chcą. Kiedy ich odwiedzam, dom jest pełen hałasu i bałaganu. Próbuję wprowadzić pewne granice, ale zawsze mówią, że mama im na to pozwala. A moja synowa natychmiast interweniuje.
– Czasami czuję się zawstydzona: czy to możliwe, że niektórzy ludzie po prostu nie mają poczucia humoru? Zaczyna czepiać się wszystkiego, co mówię, próbując zrozumieć, dlaczego to powiedziałam.
Mój syn dorastał bez ojca. To musiało ukształtować jego charakter. Jego tata opuścił nas, bo „nie mógł znieść rutyny i zbyt dużej odpowiedzialności.” Jakby ja, dziewczyna trzy lata młodsza, wiedziała więcej o odpowiedzialności niż on. Wychowałam mojego syna sama, dbałam o niego i przygotowywałam do życia. I jak to się skończyło? Michał, mój syn, wcześnie się ożenił i
Wychowywane w duchu rodzinnych wartości, zawsze wierzyłyśmy, że rodzina to wsparcie i zrozumienie. Jednak gdy założyłyśmy własne rodziny, nasza więź zaczęła się kruszyć.
W wieku siedemdziesięciu sześciu lat musiałam zmierzyć się z bolesną prawdą o materializmie mojej córki. Wychowałam dwoje dzieci, a teraz mój najstarszy syn ma czterdzieści sześć lat. To jest historia o tym, jak decyzja podjęta z miłości rozdarła moją rodzinę.
Odszedł, aby znaleźć, jak to ujął, bardziej wyrozumiałą kobietę. Ja to odebrałam jako zdradę i kazałam mu zniknąć z naszego życia. Nie pozwalam mu też widywać się z dziećmi.
Moja mama zawsze powtarza, że teściowa zawsze będzie faworyzować dzieci swojej córki nad dziećmi swojego syna. Myślę, że mówi to tylko po to, by mnie pocieszyć. Próbuję zrozumieć, dlaczego tak się dzieje, ale to nie jest łatwe.
W środku lata moje zdrowie niespodziewanie zaczęło się pogarszać. W wieku 70 lat nie jestem już młody. Moja córka i jej mąż odwiedzili mnie tego dnia. Gdyby nie zauważyli, nie wiem, co by się ze mną stało. Wsadzili mnie do samochodu i zawieźli do miejskiego szpitala. Mój zięć dzwonił do wszystkich swoich znajomych lekarzy po drodze. W szpitalu
