Nazywam się Milena i moje życie zmieniło się na zawsze po wypadku samochodowym, który przykuł mnie do wózka inwalidzkiego. To opowieść o moim ślubie z Markiem, o strachu, uprzedzeniach i sile miłości, która potrafi przezwyciężyć wszystko. Przez ból, odbudowę i walkę o godność stawiam czoła społeczeństwu, które często nie widzi nic poza powierzchownością.
To był dzień, który na zawsze odmienił moje życie – zostałam wyrzucona z domu przez własną matkę. Przemierzając deszczowe ulice Poznania, musiałam zmierzyć się z samotnością, zdradą i własnymi lękami. Dziś opowiadam o tym, jak upadek może stać się początkiem nowej siły.
Nigdy nie zapomnę chwili, gdy moja siostra Ania, ze łzami w oczach, wyznała, że nie ma już nawet na chleb. W tym samym czasie próbowałam zorganizować własny ślub i zbudować nowe życie z Piotrem. To opowieść o tym, jak walczyłyśmy z biedą, rodzinnymi pretensjami i własnymi słabościami – i czego nauczyłyśmy się o wsparciu i miłości.
Od dziecka byłam tą, która łagodziła konflikty i dbała o spokój w domu, choć nikt nie pytał mnie o zdanie. Przez lata czułam się niewidzialna, aż w końcu postanowiłam zawalczyć o siebie i swoje marzenia. To opowieść o bólu, odwadze i próbie wyrwania się z roli rodzinnego cienia.
To opowieść o tym, jak modlitwa i wiara pomogły mi przetrwać najtrudniejsze chwile, gdy teściowa próbowała wyrzucić mnie z własnego domu podczas nieobecności męża. Opowiadam o rodzinnych konfliktach, samotności i walce o godność. To historia o sile, którą daje nadzieja i zaufanie Bogu.
To opowieść o ostatniej chemioterapii, którą przeszłam w styczniu 2016 roku. Mój mąż, Janek, zorganizował dla mnie niespodziankę, która zmieniła nie tylko mój dzień, ale i całe moje podejście do choroby. To historia o miłości, walce i sile, której nie znałam w sobie – aż do tego dnia.
W jednej chwili zawalił się mój świat: mąż mnie zdradził, zostałam bez domu i poczucia bezpieczeństwa. Przez łzy, rodzinne konflikty i własne słabości musiałam nauczyć się ufać sobie i zbudować życie od nowa. To opowieść o tym, jak z dna można się podnieść i stać się kobietą własnej przyszłości.
Od zawsze czułem się niechciany – matka zostawiła mnie w szpitalu, a potem przez lata byłem przerzucany z jednej rodziny zastępczej do drugiej. Każda zmiana bolała coraz bardziej, aż w końcu pojawiła się rodzina, która naprawdę chciała mnie pokochać. To opowieść o strachu, nadziei i o tym, jak trudno uwierzyć, że ktoś może cię pokochać bezwarunkowo.
Całe życie poświęciłam rodzinie, zapominając o własnych marzeniach. Teraz, mając 70 lat, czuję pustkę i żal, że nigdy nie odważyłam się być sobą. Czy jeszcze mogę coś zmienić, czy już za późno na szczęście?
Mam na imię Teresa i przez 67 lat byłam dokładnie taka, jak ode mnie oczekiwano. Dopiero teraz, gdy dzieci dorosły, a mąż odszedł, postanowiłam żyć po swojemu. To historia o tym, jak trudno jest wyrwać się z ról narzuconych przez rodzinę i społeczeństwo – i jak wiele można jeszcze odzyskać.
Gdy zmarł mój mąż, myślałam, że najgorsze już za mną. Jednak prawdziwy dramat zaczął się dopiero wtedy, gdy jego dzieci wyrzuciły mnie z naszego domu. Dziś opowiadam, jak odnalazłam w sobie siłę, by podnieść się po zdradzie i znaleźć nowe miejsce na świecie.
To opowieść o tym, jak pewnego dnia postanowiłam zostawić wszystko, co wydawało się idealne. Mój mąż, Michał, i jego matka byli przekonani, że dają mi i naszej córce wszystko, czego potrzebujemy. Dopiero gdy odeszłam, zrozumiałam, czym naprawdę jest wolność i szczęście.
