Zawsze wierzyłam, że robię wszystko dla dobra mamy. Oddawałam jej ostatnie pieniądze, rezygnowałam z własnych marzeń, by mogła się leczyć. Dopiero pewnego dnia odkryłam, że cała moja miłość i poświęcenie były wykorzystywane do czegoś, czego nigdy się nie spodziewałam.
Po latach walki z uzależnieniem mojego syna, stanęłam przed trudnym wyborem przekazania majątku wnuczce zamiast jemu. Ta historia opowiada o skomplikowanych relacjach rodzinnych, cieniach uzależnienia i trudnych decyzjach, które trzeba podjąć w obliczu życiowych lekcji. To opowieść o miłości, bólu i nadziei na lepszą przyszłość dla następnego pokolenia.
W sercu wiejskiej Polski, babcia zmaga się z bolesną decyzją, by przekazać swoje dziedzictwo wnuczce zamiast synowi, którego życie zostało przyćmione przez uzależnienie. Ta poruszająca opowieść zgłębia złożoność więzi rodzinnych, nieustępliwy uścisk uzależnienia i poświęcenia dla przyszłych pokoleń.
Mam 55 lat, a moja córka ma 30. Mieszkaliśmy w Warszawie, a kiedy moja córka miała 4 lata, rozwiodłam się z mężem, ponieważ był uzależniony. Musiałam polegać wyłącznie na sobie, żyjąc z tego, co zarabiałam, ponieważ mój były mąż nie zapewniał żadnego wsparcia i był bezrobotny. To doprowadziło do zaległości w czynszu. Kiedy moja córka miała 12 lat, musiałam podjąć trudną decyzję.
Taka jest natura rodzicielskiej miłości. Nawet najbardziej rozczarowująca osoba znajdzie kroplę zrozumienia i współczucia dla swoich błędnych decyzji. Mój syn porzucił swoją żonę i dziecko.
„Nie zaznam spokoju, dopóki nie podzielisz się swoim mieszkaniem z bratem.” Mój brat jest właśnie taki. Ani tu, ani tam. A teraz muszę dzielić z nim swoje mieszkanie.
