Poszukiwanie wskazówek dotyczących zarządzania emocjonalnym i finansowym obciążeniem związanym z dwójką rodzeństwa, które od ponad roku pozostaje bez pracy, polegając na wsparciu naszej matki.
Rzeczywistość jest taka, że nie mogą podzielić się wnuczką i ciągle mówią jej krzywdzące rzeczy, aby nastawić ją przeciwko sobie. Kiedy miałam dość, postanowiłam podjąć działania.
Minęły dwa lata, odkąd moja córka wróciła do domu z nowym mężem i jego dwójką dzieci. Początkowo mówiła, że to tymczasowe rozwiązanie, ale teraz wydaje się, że jest to na stałe. Twierdzi, że dom należy do niej tak samo jak do mnie i nie mają planów wyprowadzki. Ta sytuacja wywróciła moje życie do góry nogami, a nigdy nie wyobrażałam sobie, że będę żyć w takim chaosie.
To dotyczy tylko jego; z pozostałymi krewnymi mojego męża dogaduję się całkiem dobrze. Ten trwający problem powoduje ciągłe napięcia w naszym małżeństwie.
To zdarzyło się przypadkiem w lokalnym centrum handlowym podczas mojego dnia wolnego. Poszłam tam, by kupić sobie nowe ubrania i po prostu się zrelaksować. Po przeglądaniu sklepów postanowiłam zrobić sobie przerwę.
Szukam porady, jak poradzić sobie z rodzinną sytuacją, w której nikt nie chce przywieźć mojego wnuka na weekend, a on nie może odwiedzać ich domów. Mój tata nie może o tym rozmawiać bez emocji.
Zawsze polegają na naszej pomocy, ale nigdy nie prosiliśmy o wnuki. Czy musimy dawać pieniądze, opiekować się dziećmi, kupować dom? Nie! Na początku z mężem zdecydowaliśmy, że tego nie zrobimy.
List z prośbą o poradę dotyczącą radzenia sobie z rodziną w sprawie opieki nad starszym rodzicem po sprzedaży domu rodzinnego.
Potrzebuję kogoś, z kim mógłbym porozmawiać, ponieważ jestem przytłoczony emocjami. Mój mąż, Gabriel, i ja mamy po 23 lata. Poznaliśmy się na studiach i jesteśmy razem od tamtej pory.
Zofia wiedziała, co czeka ją w domu: niezadowolony mąż, Szymon, i jego nieustające narzekania na jej niedociągnięcia jako żony i matki. Szymon zajmował się ich dziećmi tylko jeden dzień w tygodniu, a czasem nawet rzadziej. W środy Zofia zaczynała pracę o 7 rano, zostawiając poranne obowiązki Szymonowi. Jego zadania były proste: obudzić chłopców, nakarmić ich śniadaniem i odprowadzić do szkoły.
Po licznych kłótniach w końcu zaakceptowałam życzenie mojego syna, Jakuba, aby przestać ingerować w jego życie z żoną, Katarzyną. Poprosił mnie, abym nie dzwoniła co drugi dzień ani nie pytała o ich dobrostan. Zdałam sobie sprawę, że mogłam być wcześniej zbyt narzucająca, ale trudno mi kontrolować emocje. Ta decyzja jednak doprowadziła do nieoczekiwanego i bolesnego odkrycia dotyczącego natury ich związku.
