Pewnego burzowego poranka, gdy świat mi się zawalił, zostałam wyrzucona z własnego domu przez dzieci mojego zmarłego męża. Przeszłam przez ból, upokorzenie i samotność, ale odnalazłam w sobie siłę, by zacząć od nowa. To opowieść o stracie, zdradzie i o tym, jak można odnaleźć siebie nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko jest stracone.
Pewnego deszczowego wieczoru zostałam wyrzucona z domu przez dzieci mojego zmarłego męża. Z walizką w ręku musiałam zacząć wszystko od nowa, mierząc się z samotnością i zdradą. Ta historia to opowieść o bólu, walce i nadziei, która pojawia się nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko jest stracone.
Straciłam męża, gdy nasze najmłodsze dziecko miało zaledwie pół roku. Musiałam wrócić do pracy, ale moja mama odmówiła pomocy przy dzieciach. Opowiadam o bólu, rozczarowaniu i codziennej walce o przetrwanie.
W jednej chwili moje życie rozpadło się na kawałki, gdy nagle straciłam męża. Zmagając się z żałobą i chaosem, musiałam podjąć decyzję, która złamała mi serce: poprosić własne córki, by opuściły dom. Ta historia to zapis mojej walki o siebie, o rodzinę i o sens w samotności.
Gdy zmarł mój mąż, myślałam, że najgorsze już za mną. Jednak prawdziwy dramat zaczął się dopiero wtedy, gdy jego dzieci wyrzuciły mnie z naszego domu. Dziś opowiadam, jak odnalazłam w sobie siłę, by podnieść się po zdradzie i znaleźć nowe miejsce na świecie.
