Pozwoliłam mojej córce i jej mężowi zamieszkać w moim domu, gdy przechodzili trudny okres, ale zaczęli ustalać własne zasady. Nie będę tego tolerować, ponieważ to mój dom, więc wszystko będzie robione po mojemu. Moja córka postanowiła wyjść za mąż przed ukończeniem studiów. Próbowałam ją przekonać, żeby nie podejmowała tak pochopnej decyzji, mówiąc jej, że
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak matka może faworyzować jedno dziecko i zaniedbywać drugie? Niestety, jest to możliwe. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Ania jest dumna i zawsze umawiała się z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Pomimo szczerych próśb, matka czuje się wielokrotnie wykluczona z rodzinnych wakacji. Jej próby zbudowania lepszej relacji z dziećmi wydają się być niezauważone.
Myślałam, że wiem lepiej, jak rozwiązać problemy małżeńskie mojej córki, ale się myliłam. Teraz nie chcą ze mną rozmawiać i odcięli mnie od mojego wnuka.
Mam 55 lat, a moja córka ma 30. Mieszkaliśmy w Warszawie, a kiedy moja córka miała 4 lata, rozwiodłam się z mężem, ponieważ był uzależniony. Musiałam polegać wyłącznie na sobie, żyjąc z tego, co zarabiałam, ponieważ mój były mąż nie zapewniał żadnego wsparcia i był bezrobotny. To doprowadziło do zaległości w czynszu. Kiedy moja córka miała 12 lat, musiałam podjąć trudną decyzję.
Ale ta taktyka nie działa w mojej rodzinie. Próbowałam wiele razy zbudować zdrową relację z moją matką i upewnić się, że nie będzie przeszkodą.
– „Mamo, dlaczego nie przeprowadzisz się do nas? Nie musisz być cały czas sama. Będzie ci lepiej, przyjemniej, a Zosia będzie miała więcej okazji, żeby widzieć babcię. Mieszkasz sama w tym małym mieszkaniu…” Córka Alicji, Anna, od miesięcy namawiała matkę do przeprowadzki do jej rodziny. Alicja, mająca teraz siedemdziesiąt osiem lat, była oporna. Ale w końcu się zgodziła.
Aria nigdy nie potrafiła znaleźć wspólnego języka z matką. Jednak dom matki był miejscem, z którego nie mogła zrezygnować. Czuła do niego przyciąganie. Jej mąż, Kamil, również kochał to miejsce. Zawsze odwiedzali wieś w weekendy. Spacerowali po lesie, pomagali matce w obowiązkach domowych i oglądali zachody słońca. Relacja z matką była dość dziwna. Mieszkali
– Zamiast mi podziękować, Ela zaczęła się kłócić. Powiedziała: „Prosiłam Cię tylko o podlewanie kwiatów, więc dlaczego przestawiłaś wszystko?” Chciałam tylko, żeby wrócili do czystego domu… Ale ona się wściekła! Ich miejsce było takim bałaganem, że nie można było nic znaleźć. Zajęło mi dwa tygodnie, żeby wszystko posprzątać. Po moim sprzątaniu wszystko lśniło! –
Dziś postanowiłam pozwolić mojej córce odpocząć, ponieważ była widocznie zmęczona po przedszkolu, a ja nie miałam ochoty nigdzie jej zabierać. Moja córka, Zosia, ma teraz pięć lat.
Dorastając, Elżbieta była świadkiem życia swojej matki, Izabeli, życia finansowanego przez innych. Izabela, kobieta o wielkim uroku, nigdy nie pracowała, polegając zamiast tego na hojności swoich zamożnych towarzyszy. Jednak z biegiem lat, gdy towarzysze stawali się coraz rzadszym widokiem, styl życia Izabeli zaczął ją doganiać, zmuszając ją do szukania wsparcia finansowego u Elżbiety. Gdy Elżbieta odmówiła, Izabela zaciągnęła szereg pożyczek, twierdząc, że Elżbieta jest zobowiązana je spłacić. Ta historia bada złożoności obowiązków rodzinnych i ciężar długu.
