Mam na imię Stanisław, mam 91 lat i od lat żyję sam w małej wiosce pod Łodzią. Po śmierci żony i syna straciłem sens życia, aż pewnego dnia znalazłem porzuconego szczeniaka. Nie wiedziałem wtedy, że to właśnie on uratuje mnie przed największą samotnością i rozpaczą.