W środku nocy mój syn zadzwonił z prośbą o pomoc – jego żona trafiła do szpitala, a ja zostałam z ich maleńką córeczką. Przez dwa tygodnie robiłam wszystko, by zapewnić wnuczce bezpieczeństwo i miłość, ale po powrocie synowej usłyszałam tylko zarzuty i pretensje. Teraz nie wiem, czy powinnam walczyć o kontakt z rodziną, czy wycofać się na zawsze.
Kasia, żona mojego syna, wydawała się obiecującą młodą kobietą, kiedy pobrali się pięć lat temu. Była ambitna i zdeterminowana, ale teraz jej kariera powoduje napięcia w naszej rodzinie.
„Co w tym złego? Mamy wspólne dziecko!” odpowiedziała synowa. W rzeczywistości nie ma w tym nic złego. Co więcej, Emilia rozstała się ze swoim pierwszym mężem.
Nawet teściowie mnie potępili, a synowa podziela ich zdanie. Chociaż wcześniej zawsze dobrze się dogadywaliśmy, wszystko się zmieniło. Zaczęło się, gdy moja córka znalazła się w trudnej sytuacji.
Dziś postanowiłam pozwolić mojej córce odpocząć, ponieważ była widocznie zmęczona po przedszkolu, a ja nie miałam ochoty nigdzie jej zabierać. Moja córka, Zosia, ma teraz pięć lat.
Kiedyś miałam bardzo bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie mogę powiedzieć, że była moją przyjaciółką, ale macierzyństwo nas połączyło. Obie mamy dzieci w podobnym wieku, i tak to się zaczęło.
Konrad sądził, że jego matka, Zofia, będzie idealną opiekunką dla jego syna, Adama. Jednak wkrótce odkrywa, że jej intencje są dalekie od opiekuńczych.
