Opowiadam o mojej ucieczce z domu po maturze, kiedy konflikt z mamą o opiekę nad chorym bratem stał się nie do zniesienia. Mama obwiniała mnie za wszystko i nie szczędziła mi gorzkich słów, nawet po moim odejściu. Ta historia to zapis bólu, poczucia winy i walki o własne życie.
Mój brat Jan jest ode mnie starszy o pięć lat. Mimo to trudno go nazwać bardziej dojrzałym czy niezależnym. Podczas gdy ja od razu po liceum poszłam na studia, przeprowadziłam się do innego miasta i stałam się całkowicie samodzielna, mój brat nadal żył na koszt naszych rodziców… — pisze Emilia. Nie tylko Jan
Poznałam swoją pierwszą miłość zaraz po ukończeniu szkoły średniej. Byłam tak przytłoczona emocjami, że od razu zaczęłam myśleć o naszej wspólnej przyszłości. Pobraliśmy się dość szybko, bez większych rozważań. Mieliśmy duże, wystawne wesele na wiejskiej posiadłości. Świętowaliśmy przez trzy dni, zgodnie z naszą tradycją. Moja matka była zachwycona, że znalazłam swoją bratnią duszę. Jej prezentem był
