Pewnego burzowego poranka, gdy świat mi się zawalił, zostałam wyrzucona z własnego domu przez dzieci mojego zmarłego męża. Przeszłam przez ból, upokorzenie i samotność, ale odnalazłam w sobie siłę, by zacząć od nowa. To opowieść o stracie, zdradzie i o tym, jak można odnaleźć siebie nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko jest stracone.
W jednej chwili zawalił się mój świat: mąż mnie zdradził, zostałam bez domu i poczucia bezpieczeństwa. Przez łzy, rodzinne konflikty i własne słabości musiałam nauczyć się ufać sobie i zbudować życie od nowa. To opowieść o tym, jak z dna można się podnieść i stać się kobietą własnej przyszłości.
Gdy zmarł mój mąż, myślałam, że najgorsze już za mną. Jednak prawdziwy dramat zaczął się dopiero wtedy, gdy jego dzieci wyrzuciły mnie z naszego domu. Dziś opowiadam, jak odnalazłam w sobie siłę, by podnieść się po zdradzie i znaleźć nowe miejsce na świecie.
Rozstali się dwa lata temu. Jan odszedł bez większych wyjaśnień. Jego żona nie próbowała go zatrzymać, rozumiejąc, że nie ma sensu trzymać mężczyzny, który nie chce zostać.
Miałam niezliczone powody, by złożyć pozew o rozwód, ale ciągle odkładałam ten proces. Jednak moja teściowa i szwagierka robiły wszystko, co mogły, aby go przyspieszyć. Ten koszmar trwał pięć lat. Byłam uwięziona w cyklu emocjonalnych zawirowań i manipulacji.
Zrozpaczona żona i matka szuka porady po tym, jak jej mąż wyznał, że już jej nie kocha i chce mieszkać osobno, mimo że mają małe dzieci.
