Kiedy jego żona nagle zachorowała na silny ból brzucha, karetka zabrała ją do szpitala. Mąż, pełen rozpaczy, podążył za nimi. Dowiedział się, że jego żona jest przygotowywana do pilnej operacji. Powiedziano mu, aby wrócił do domu i zadzwonił później. Znalazł się w cichym, zaniedbanym domu, zmagając się z niepewnością nadchodzącej nocy.
Zrozumiałam, że nigdy nie kochał mnie na tyle, by być ojcem moich dzieci. Po rozmowie z bliską przyjaciółką, moją siostrą
W słuchawce rozległ się zaniepokojony, młody głos: – My się kochamy. Proszę pozwolić mu odejść! – Rzecz w tym, młoda dziewczyno, że nie przykułam męża kajdankami do kaloryfera ani nie zamknęłam go w piwnicy. Zatem walcz o swoją miłość! Miłego dnia. Monika rozłączyła się. „Tego jeszcze nie było. Bezczelna dziewczyna. Cóż, niedługo przyjdzie na obiad, więc czeka go trudna rozmowa…”
Bartek i Ela, rodzice czwórki biologicznych dzieci, otwierają swoje serca i dom dla czwórki adoptowanych dzieci. Odkryj radości i wyzwania związane z łączeniem biologicznych i adoptowanych dzieci w jedną kochającą rodzinę.
Od stycznia 2016 roku, bohaterka tej historii, Zofia, regularnie poddawała się chemioterapii. W trakcie walki z chorobą przeszła trzy bardzo skomplikowane operacje i teraz czekała ją ostatnia sesja chemioterapii. Dylana, mąż Zofii, chciał ją zaskoczyć i uczcić ten kamień milowy. Zorganizował zbiórkę funduszy, podzielił się historią Zofii i zaprosił ludzi do wsparcia.
Wiktoria była niesamowicie piękną kobietą. Naturalnie, mężczyźni próbowali ją zdobyć, ale ona była niezainteresowana i spędzała czas tylko w gronie bliskich przyjaciół. Nigdy nie zwracała uwagi na nikogo innego.
Ożeniłem się w wieku 20 lat. Dziewczyna, którą wybrałem na żonę, była zwyczajna, ładna, ale nie oszałamiająca, wesoła i miła. W skrócie, wydawała się być dobrą partią dla mnie – tak przynajmniej myślałem. Wkrótce urodziła się nasza córka. Na początku cieszyłem się z bycia mężem i ojcem, ale potem zacząłem czuć się niespokojny. Moi przyjaciele byli młodzi i bawili się
Mówią, że miłość może przenosić góry. Zakochałam się w nim bez pamięci, akceptując jego przeszłość jako część naszej przyszłości. Ale każdy ma swoją historię, a czasami jest to więcej, niż można znieść.
Krzysztof i ja byliśmy razem prawie 16 lat. Mieliśmy wspaniałą córkę, Alicję. Nasza rodzina nie była bogata, ale radziliśmy sobie z pokrywaniem podstawowych potrzeb i stać nas było na drobne luksusy. Od naszego ślubu mieszkaliśmy w dwupokojowym mieszkaniu, które odziedziczyłam po ukochanym dziadku. Nigdy nie narzekałam i byłam zadowolona z naszego życia, ale Krzysztof miał inne oczekiwania. Zawsze chciał więcej.
Podczas spokojnej kolacji, Michał dzieli się z żoną, Joanną, swoimi przemyśleniami na temat tego, jak monogamia wydaje mu się nudna, inspirowany rozwodem swojego szefa i poszukiwaniem nowej partnerki. Odpowiedź Joanny, pełna mądrości, bierze nieoczekiwany obrót, prowadząc do prowokującego do myślenia wniosku.
Zofia uważała się za najszczęśliwszą kobietę na świecie, kochaną i kochającą z wzajemnością. Czego więcej można by chcieć? Wyszła za mąż w wieku 25 lat i spędziła tyle samo lat w szczęśliwym związku z Robertem. Ale w 26. roku małżeństwa, Robert wyznał miłość do innej osoby, zostawiając Zofię w poszukiwaniu odpowiedzi. Zwróciła się do księdza po rady, jakie kroki podjąć dalej.
W wieku 37 lat, Bianka wierzyła, że w końcu znalazła miłość, której szukała, kiedy Stefan, rozwiedziony ojciec, oświadczył się jej. Jednak rzeczywistość bycia macochą i konfrontacja z pozostałościami po poprzednim małżeństwie Stefana zaczęła rzucać cień na jej marzenia o idealnej rodzinie. Ta historia bada złożoności miłości, wyzwania bycia macochą i bolesną prawdę, że nie wszystkie historie mają szczęśliwe zakończenie.
