Mam dwoje dzieci, oboje są już dorosłe. Mój syn i córka. Mój syn ma wspaniałą żonę. Moja synowa to rozsądna kobieta, która dba o porządek w domu. Mają już dziecko i mieszkają w innym mieście. Moja synowa jest właścicielką swojego domu. Mój syn ma dobrą pracę, więc na razie nie planują się przeprowadzać. Moja córka natomiast jest nieodpowiedzialna. Znalazła sobie chłopaka i trzyma się go kurczowo.
– Jest tutaj! – Krewna zerknęła na zewnątrz.
„Przynajmniej raz w tygodniu, w sobotę, mogliby posprzątać, żeby dom był schludny na niedzielę,” mówi zrozpaczona pani Kowalska. „Nigdy w życiu nie widziałam takiego bałaganu. Minął mniej niż rok, a ja już nie poznaję tego miejsca. Podłogi prawdopodobnie nie były myte od momentu, gdy się wprowadzili, łazienka nigdy nie była sprzątana, a…”
– „Czy to pomysł Ewy? Nie mogę w to uwierzyć! Tylko dlatego, że się z nią nie dogadujemy, nie oznacza, że powinnam sprzedać dom. Kocham to miejsce.”
Bliska przyjaciółka niedawno podzieliła się ze mną niepokojącą historią. Przyszła do mnie, całkowicie zdezorientowana i niepewna, co robić dalej. „Wiesz,” powiedziała, „zauważyłam, że mój mąż ostatnio zachowuje się dziwnie i jest wycofany. Schudł też trochę. Widzę, że coś go trapi, ale nie chce mi się zwierzyć. Próbowałam z nim o tym porozmawiać, ale to nie pomogło. Myślałam, że to może stres w pracy albo coś innego, ale potem…”
Nasze życie rodzinne było dość zwyczajne. Przez dwa lata wynajmowaliśmy mieszkanie. Potem udało nam się wziąć kredyt hipoteczny na dwupokojowe mieszkanie. Oczywiście musieliśmy pożyczyć trochę pieniędzy.
W dniu, w którym mój syn się zaręczył, znałam jego dziewczynę zaledwie od dwóch tygodni. Szczerze mówiąc, nie polubiłam jej za bardzo. Jej krzykliwy makijaż, wyzywająca sukienka i oczywiście powiększone usta sugerowały, że nie jest typem osoby, która lubi ciężką pracę. Poznałam jej rodziców, gdy wszyscy byliśmy w urzędzie stanu cywilnego. Mój mąż i ja właśnie przeprowadziliśmy się do miasta tuż przed
Miałam zaledwie 10 lat, kiedy moja matka postanowiła ponownie wyjść za mąż. Jej nowy mąż nie chciał mnie w pobliżu, więc wysłała mnie do cioci. Moja matka nigdy nas nie wspierała — interesowało ją tylko jej nowe życie, zostawiając mnie i ciocię, abyśmy radziły sobie same z jej skromnym dochodem. Moja ciocia nigdy mnie nie lubiła.
Oszukał mojego męża, udając, że tak bardzo za nim tęskni, że został z nami na dwa tygodnie. To miał być rodzinny weekend. Minęło dużo czasu.
Moja siostra i ja kiedyś byłyśmy nierozłączne. Mimo że Emilka jest ode mnie o sześć lat starsza, nigdy mnie nie zostawiła. Zawsze mi pomagała i broniła mnie przed rówieśnikami. W zamian robiłam wszystko, co mogłam, by chronić ją przed naszą mamą. Kłamałam, że Emilka wracała wcześniej z imprez i kryłam ją, kiedy tylko tego potrzebowała. Ale teraz wszystko się zmieniło.
Niedawno moja mama przyjechała nas odwiedzić, chcąc zobaczyć swojego wnuka. Zapytałam ją, czy chce kawy. W tym momencie wybuchła płaczem: „Dlaczego pytasz? Czy nie jest oczywiste, że wróciłam?”
Przez dziesięć lat moja teściowa musiała mieszkać z córką, zięciem i wnukami. Potem, Kasia, jej córka, która była kiedyś rozsądną i odpowiedzialną kobietą, opuściła rodzinę i przeprowadziła się do Warszawy. Janek kontynuował życie z teściową, ale później zdecydował, że nadszedł czas, aby uporządkować swoje życie osobiste. Szybko znalazł nową partnerkę, ale ona postawiła mu ultimatum
