Jako emeryt musiałem przestać wspierać finansowo mojego syna. Teraz odciął mnie od mojego wnuka. Minął rok, odkąd go ostatnio widziałem, a ból jest nie do zniesienia. Poświęciłem życie, aby zapewnić mojemu synowi wszystko, tylko po to, by poczuć się wykorzystanym i odrzuconym.
Elżbieta i ja kiedyś dzieliliśmy biuro, a jej mądrość prowadziła mnie przez pierwsze dni mojej kariery. Gdy przeszła na emeryturę, przejęłam jej obowiązki, wdzięczna za jej mentorskie wsparcie. Jednak im więcej dowiadywałam się o jej samotnym życiu, tym bardziej nie mogłam pozbyć się wrażenia, że jej wybory doprowadziły ją na tę samotną ścieżkę.
Po latach ciężkiej pracy i poświęcenia, czekałam na emeryturę jako czas na ponowne zbliżenie się do rodziny. Wyobrażałam sobie spędzanie więcej czasu z dziećmi i wnukami, ale wydaje się, że mają inne plany na moją przyszłość.
Jako emerytka, muszę pilnować budżetu każdego miesiąca. Nie mogę sobie pozwolić na zbyt duże wydatki, biorąc pod uwagę stały dochód z emerytury. Lubię mieć oszczędności na leki i nagłe wypadki. Przyzwyczaiłam się do tego stylu życia i wolę nie wydawać nadmiernie, zwłaszcza gotówki. Jednak czasami musimy coś kupić.
Niedaleko naszego domu jest duże wzgórze, gdzie wieczorami zbierają się wszyscy mieszkańcy i ich dzieci. Od razu zauważyłem jedną rodzinę z dzieckiem. Ojciec zjeżdżał na dół
Pani Małgorzata jest na emeryturze od dłuższego czasu. Patrzy przez okno i zastanawia się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie chcą spędzać wolnego czasu z wiekową matką. „Pamiętam, jak mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie ma dnia, żebym nie myślała o tych trudnych czasach…”
Staram się utrzymać dobre relacje z moją teściową, ale mam wrażenie, że myśli tylko o sobie. Niedawno skończyłam trzydzieści cztery lata, a nasze małżeństwo przeszło przez wiele trudności.
Mam na imię Linda i mam 60 lat. Mój mąż, Marek, ma 65 lat. Oboje nadal pracujemy, ale od dwóch lat rozważamy przejście na emeryturę. Przez całe życie udało nam się osiągnąć wiele i zaoszczędzić przyzwoitą sumę pieniędzy. Ogólnie rzecz biorąc, nie różnimy się zbytnio od innych: doceniamy to, co mamy, ale oczywiście chcielibyśmy
Staram się utrzymać dobre relacje z moją teściową, ale czasami mam wrażenie, że myśli tylko o sobie. Niedawno skończyłem trzydzieści cztery lata, a nasze małżeństwo przeszło przez wiele trudnych chwil.
Moja mama i ojczym są teraz na emeryturze. Ona ma 67 lat, a on 74. Mój ojczym ledwo chodzi, więc mama się nim opiekuje. Zawsze dobrze się dogadywali, doradzali sobie nawzajem i nigdy się nie kłócili. Aż do niedawna. Trzydzieści lat temu poślubił kobietę z dwójką małych dzieci, za co jesteśmy bardzo wdzięczni. Teraz wszystko się zmieniło.
Po przejściu na emeryturę, teściowa spędzała więcej czasu w swoim wiejskim domu. Wydawało się, że wszystko będzie spokojne, ale nasza wizyta przyniosła nieoczekiwane emocje.
Nie lubię przebywać w towarzystwie małych dzieci i nie zamierzam opiekować się moimi wnukami. Teraz, gdy w końcu jestem na emeryturze, chcę żyć dla siebie i nie spędzać wolnego czasu na opiece nad cudzymi dziećmi.
