Od zawsze marzyłam, by gasić pożary i ratować ludzi, choć miałam tylko pięć lat i walczyłam z ciężką chorobą. W dniu moich urodzin spełniło się moje największe marzenie – zostałam strażaczką, choć na jeden dzień. Ta historia to opowieść o odwadze, rodzinnych konfliktach i sile wspólnoty, która potrafi rozświetlić nawet najciemniejsze chwile.
Zawsze wierzyłam, że rodzina to ostoja, ale po śmierci mojego męża wszystko się rozsypało. Musiałam walczyć nie tylko z żałobą i chorobą córki, ale też z chciwością bliskich. Czy można jeszcze ufać tym, których kochaliśmy najbardziej?
Moje życie wydawało się idealne, dopóki mój synek nie zachorował. Wtedy najbliżsi odwrócili się ode mnie, a ja zostałam sama z bólem, strachem i poczuciem winy. Ta historia to opowieść o rozczarowaniu, walce i pytaniu, czy naprawdę można liczyć na rodzinę.
Nazywam się Jadwiga i zawsze wierzyłam, że jestem idealną babcią, aż do tej jednej nocy, gdy mój wnuk Staś poważnie zachorował pod moją opieką. Tamten wieczór zburzył moje poczucie pewności siebie i zmusił mnie do zmierzenia się z bolesnymi rodzinnymi prawdami oraz własnymi żalami. To historia o błędzie, który odsłonił dawne rany i mojej desperackiej potrzebie przebaczenia.
