Nazywam się Iwona i nigdy nie zapomnę dnia, w którym urodziłam mojego syna, a potem zostawiłam go w szpitalu. Ta opowieść to moja próba wyjaśnienia, dlaczego tak postąpiłam, mierząc się z własnymi demonami i presją społeczną. Może mnie osądzicie, a może zrozumiecie – bo życie rzadko bywa czarno-białe.