Jestem Kacper, syn lokalnego bohatera, który zginął tragicznie podczas akcji ratunkowej. Przez lata żyłem w cieniu jego legendy, zmagając się z oczekiwaniami, własnymi lękami i rodzinnymi konfliktami. Ta historia to opowieść o bólu, poszukiwaniu siebie i pytaniu, czy można być kimś więcej niż tylko „synem bohatera”.
Mam na imię Bartek i mam dziesięć lat. Ta historia wydarzyła się pewnego zimowego wieczoru, kiedy musiałem dorosnąć w ciągu kilku minut, by uratować życie mojego taty. To opowieść o strachu, odwadze i o tym, jak czasem dzieci muszą być silniejsze niż dorośli.
Kiedy Lea usłyszała płacz dziecka w remizie strażackiej, wiedziała dokładnie, co zrobić. Ignorując swój strażacki sprzęt, wzięła głodne niemowlę na ręce i nakarmiła je butelką, okazując matczyną miłość w niespodziewanym miejscu.
