Konflikty rodzinne mogą być przytłaczające, a czasami nawet wiara i modlitwa nie prowadzą do rozwiązania, na które liczymy. To opowieść o mojej walce z szwagrem i o tym, jak mimo moich starań, pokój pozostał nieuchwytny.
Emocjonalna opowieść o wewnętrznym konflikcie matki dotyczącego wyborów życiowych jej córki oraz jej nieustannej walki o odnalezienie spokoju poprzez wiarę i modlitwę.
Mam na imię Anna, mam 36 lat i od sześciu lat jestem żoną Piotra. To moje drugie małżeństwo. Moje pierwsze małżeństwo było burzliwym romansem, który zakończył się złamanym sercem i rozczarowaniem. Z tego związku mam córkę, Zosię, która urodziła się w 2013 roku. To właśnie w tym samym roku moje pierwsze małżeństwo się rozpadło.
W sercu Polski, zięć Anny, Marek, zmaga się z odnalezieniem swojego miejsca w rodzinie. Pomimo starań, droga do akceptacji okazuje się bardziej wyboista, niż mógł sobie wyobrazić.
Poruszająca opowieść o matce z Polski, która szukała pocieszenia w swojej wierze w obliczu burzliwego konfliktu rodzinnego z synem i synową, tylko po to, by odkryć, że nie wszystkie modlitwy są wysłuchiwane tak, jakby się tego chciało.
Intymna opowieść o 70-letnim mężczyźnie z Poznania, który zwrócił się ku wierze i modlitwie, aby poradzić sobie z głęboką samotnością po oddaleniu się od rodziny, ostatecznie odnajdując spokój w samotności.
Niepewna babcia zmaga się z trudnościami związanymi z zaakceptowaniem dziecka partnera swojej córki z poprzedniego związku, szukając wsparcia u przyjaciół i rodziny.
Przez miesiące moja rodzina i rodzina Marka namawiały mnie, bym zignorowała jego zdradę dla dobra naszej wspólnej przyszłości. Wierzyli, że przebaczenie jest kluczowe dla zachowania jedności naszej rodziny. Jednak z czasem zaczęłam kwestionować nie tylko lojalność Marka, ale i samą istotę naszego związku. To opowieść o tym, jak ja, Emilia, zmagałam się z nieustępliwym naciskiem rodziny, zdradą Marka i gorzką prawdą, że niektóre rany są zbyt głębokie, by się zagoić. To podróż ku samopoznaniu, akceptacji i bolesnej decyzji o odejściu, nawet jeśli oznacza to stawienie czoła niepewnej przyszłości.
Elżbieta i ja kiedyś dzieliliśmy biuro, a jej mądrość prowadziła mnie przez pierwsze dni mojej kariery. Gdy przeszła na emeryturę, przejęłam jej obowiązki, wdzięczna za jej mentorskie wsparcie. Jednak im więcej dowiadywałam się o jej samotnym życiu, tym bardziej nie mogłam pozbyć się wrażenia, że jej wybory doprowadziły ją na tę samotną ścieżkę.
Dorastając, mój ojciec był bardziej odległą postacią niż rodzicem. Moimi głównymi opiekunami byli dziadkowie, a później seria opiekunek wypełniała luki. To moja droga do pogodzenia się z naszą relacją.
Nora postanowiła odwiedzić swojego syna i synową, gdy podróżowała do miasta. Rzadko ich odwiedzała, ponieważ podróż zajmowała dużo czasu. Gabriela przywitała ją radośnie, uściskała i zaprosiła do kuchni. Mieszkanie było, jak zawsze, w nieładzie. Gabriela nie była zbyt dobra w utrzymywaniu porządku. Nora nadal nie mogła zrozumieć, jak jej syn, który kochał porządek, wybrał
Piotr, oddany ojciec, podzielił się wzruszającym wideo w sieci po usłyszeniu nieczułych komentarzy na temat swojej córki, Zosi, która ma autyzm. Z pasją wyjaśnił, czym jest autyzm i wyraził, jak wiele radości Zosia wnosi do jego życia.
