Moja mama zawsze głosiła niezależność. Przez całe moje dzieciństwo podkreślała, że kobieta powinna być samodzielna i nie oczekiwać pomocy od innych. Ale teraz potrzebuje wsparcia i nagle oczekuje, że to ja wkroczę do akcji. Czy to nie jest sprzeczne z tym, czego mnie uczyła? Ale po kolei. Kiedy skończyłam osiemnaście lat
„Jak każda normalna kobieta, zawsze marzyłam o szczęśliwej i silnej rodzinie. Jestem w małżeństwie od 10 lat i przez te lata perfekcyjnie pełniłam swoją rolę żony – zawsze wspierając męża, który przynosi pieniądze do domu,” mówi Emilia. „Robiłam wszystko, co mogłam, aby poprawić nasze życie na wszelkie możliwe sposoby. Chciałam, aby nasz dom był przyjemny, piękny i przytulny. Ale teraz czuję się uwięziona w roli, na którą się nie zgodziłam.”
„Co w tym złego? Mamy wspólne dziecko!” odpowiedziała synowa. W rzeczywistości nie ma w tym nic złego. Co więcej, Emilia rozstała się ze swoim pierwszym mężem.
– Moja córka zaraz skończy czterdzieści lat! – mówi sześćdziesięciopięcioletnia pani Kowalska. – W tym roku postanowiliśmy zorganizować rodzinne spotkanie. Minęły wieki, odkąd wszyscy się widzieliśmy, nawet nie pamiętam, kiedy to było ostatni raz! Moja córka niedawno przeprowadziła się do nowego domu i jest w trakcie remontu, więc postanowiliśmy zaprosić wszystkich do nas. Mamy dom z czterema sypialniami.
Szukam porady, jak zarządzać opieką nad moim wnukiem i wykonywaniem prac domowych przez tydzień. Każda wskazówka będzie bardzo cenna!
Na początku wydawał się idealnym mężczyzną. Przynosił jej kwiaty bez powodu, odbierał ją z pracy, kupował leki i zawsze był gotów pomóc. Jej rodzice go uwielbiali. Ale potem wszystko się zmieniło.
Moja córka znowu ma trudności i zapytała, czy ona i jej rodzina mogą zamieszkać ze mną. Przyjmę ją i moją wnuczkę; nie zostawię ich bez dachu nad głową. Jednak nie chcę widzieć jej męża w moim domu. Mam już dość; raz już razem mieszkaliśmy. On nie potrafi się zachować i ledwo zarabia na życie. Może znaleźć sobie inne miejsce.
Niektórzy mogą postrzegać późne małżeństwo jako próbę poczucia się młodszym. Nie jest jasne, czy tak jest w tym przypadku. Ale Jessica już podjęła decyzję.
Moja pięćdziesięciopięcioletnia teściowa niedawno zaczęła zachowywać się jak samotna, nieszczęśliwa kobieta o złym zdrowiu, twierdząc, że nikt jej nie kocha, zwłaszcza jej jedyny syn i jego żona. To ja i mój mąż. Dlaczego? Moim zdaniem, pragnie uwagi, opieki i po prostu się nudzi. Ale mój mąż się ze mną nie zgadza, i z tego powodu
Szukam porady, jak poradzić sobie z niespodziewanym ogłoszeniem rozwodu przez mojego męża.
Moja mama ciągle powtarza mi, że teściowa zawsze będzie faworyzować dzieci swojej córki nad dziećmi swojego syna. Myślę, że mówi to tylko po to, żeby mnie pocieszyć. Próbuję mnie przekonać, że
Mój mąż opowiada swojej matce wszystko o naszym życiu osobistym. W rezultacie moja teściowa nieustannie ingeruje w nasze sprawy rodzinne, co sprawia, że nasze życie staje się coraz trudniejsze.
