„Chcę Wyremontować Nasze Mieszkanie, Ale Mama Mojego Narzeczonego Nalega na Wystawne Wesele”

Ela zawsze marzyła o przytulnym, pięknie wyremontowanym mieszkaniu. Spędziła niezliczone godziny przeglądając magazyny wnętrzarskie, przypinając pomysły na Pinterest i oszczędzając na idealny remont. Kiedy zaręczyła się z Bartkiem, myślała, że mają wspólną wizję przyszłego domu. Jednak wszystko zmieniło się, gdy na scenę wkroczyła mama Bartka, Alicja.

Alicja była tradycyjną kobietą, która wierzyła w wielkie gesty i wystawne uroczystości. Kiedy usłyszała o zaręczynach Eli i Bartka, natychmiast zaczęła planować huczne wesele. Ela natomiast chciała małej, kameralnej ceremonii i przeznaczyć oszczędności na remont mieszkania.

Pierwsze rozmowy o weselu były cywilizowane. Ela próbowała wyjaśnić swoją wizję Alicji, ale szybko stało się jasne, że Alicja ma swoje własne pomysły. Chciała ogromnego wesela z setkami gości, drogim miejscem i wszystkimi możliwymi atrakcjami. Ela czuła się przytłoczona i sfrustrowana. Nie chciała zaczynać małżeństwa z długami z powodu jednodniowej imprezy.

Bartek był rozdarty. Kochał Elę i chciał wspierać jej marzenia, ale nie chciał też rozczarować swojej matki. Próbował mediować między obiema kobietami, ale to tylko pogarszało sytuację. Każda rozmowa o weselu przeradzała się w kłótnię.

Pewnego wieczoru, po kolejnej gorącej dyskusji z Alicją, Ela usiadła z Bartkiem. „Nie mogę tego dłużej robić,” powiedziała, łzy płynęły jej po twarzy. „Czuję, że tracę siebie w tym wszystkim. Chcę tylko prostego wesela i pięknego domu dla nas.”

Bartek westchnął, wyglądając na rozdartego. „Rozumiem cię, Elu. Ale wiesz jaka jest moja mama. Ma serce nastawione na to wielkie wesele. Może znajdziemy jakiś kompromis?”

Ela pokręciła głową. „Tu nie ma kompromisu, Bartku. Albo zadłużymy się na wesele, którego nawet nie chcę, albo użyjemy naszych oszczędności na coś, co naprawdę nam się przyda w przyszłości.”

Kłótnie trwały tygodniami. Ela czuła, że ciągle walczy z przegraną sprawą. Zaczęła mieć żal do Bartka za to, że nie staje w obronie jej marzeń i nie wspiera jej bardziej stanowczo. Stres odbijał się na ich związku.

Pewnej nocy, po kolejnej kłótni z Bartkiem o wesele, Ela podjęła decyzję. Nie mogła przejść przez to małżeństwo, jeśli oznaczało to poświęcenie jej marzeń i wartości. Spakowała torbę i opuściła ich mieszkanie, zostawiając Bartkowi notatkę.

„Bartku,

Kocham cię, ale nie mogę tego dłużej robić. Nie mogę cię poślubić, jeśli oznacza to rezygnację ze wszystkiego, w co wierzę. Mam nadzieję, że to zrozumiesz.

Ela”

Bartek był zdruzgotany, gdy znalazł notatkę. Próbował dzwonić do Eli, ale nie odbierała. Odwiedzał domy jej przyjaciół, mając nadzieję ją znaleźć, ale wyjechała gdzieś, gdzie nie mógł jej dosięgnąć.

Alicja była wściekła, gdy dowiedziała się, że Ela odeszła. Obwiniała Elę za bycie samolubną i niezrozumienie znaczenia rodzinnych tradycji. Bartek czuł się rozdarty między miłością do Eli a lojalnością wobec matki.

W końcu Ela nigdy nie wróciła. Przeprowadziła się do nowego miasta, zaczęła nową pracę i w końcu znalazła kogoś, kto podzielał jej wartości i marzenia. Bartek pozostał w swoim rodzinnym mieście, zawsze zastanawiając się, co by było gdyby stanął w obronie Eli i wspierał ją bardziej stanowczo.