Dwójka rodzeństwa mojego męża mieszka z ich ojcem, ale spośród trójki tylko mój mąż naprawdę go wspiera. Kiedyś odziedziczyłam dom po ciotce, ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Mój mąż i ja mamy małe dziecko i jesteśmy małżeństwem od sześciu lat. W tym czasie stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom: problemom finansowym, kwestiom zaufania w naszym małżeństwie, bezrobociu i kryzysom zdrowia psychicznego. Ale udało nam się przez to wszystko przejść razem i byliśmy szczęśliwi aż do niedawna. Mój mąż jest jedynakiem, a jego ojciec, który mieszka poza miastem, postanowił się do nas wprowadzić. Mieszkamy w trzypokojowym mieszkaniu, które należy do mojego męża. Jednak
Pobraliśmy się trzy lata temu, a nasza córka ma teraz 18 miesięcy. Prawie nie rozmawiamy – mój mąż ma swoje życie, a ja swoje. Chociaż kiedyś byliśmy blisko, wszystko się drastycznie zmieniło.
Moja teściowa zachowuje się jak rozpieszczone dziecko. Jest dorosłą kobietą, ma prawie 60 lat, ale zachowuje się bardzo niedojrzale. Mój mąż jest jej jedynym synem. Wspiera ją we wszystkim i po prostu uwielbia swoją matkę. Uważam, że ona lubi to wykorzystywać. Jestem już matką dwójki dzieci, a planujemy trzecie. Zdaję sobie sprawę, że w domu,
Niezależnie od tego, ile miłości istnieje między tobą a twoim mężem, niezależnie od tego, ile motyli trzepocze w waszych żołądkach, życie nie jest bajką, jeśli twoje konto bankowe nie odzwierciedla rozsądnych liczb. Codzienne życie i rutyna zabijają całą romantykę. Winna jest gospodarka i brak pieniędzy. Gdybym zdała sobie z tego sprawę wcześniej, szczerze mówiąc
„Jak każda normalna kobieta, zawsze marzyłam o szczęśliwej i silnej rodzinie. Jestem w małżeństwie od 10 lat i przez te lata perfekcyjnie pełniłam swoją rolę żony – zawsze wspierając męża, który przynosi pieniądze do domu,” mówi Emilia. „Robiłam wszystko, co mogłam, aby poprawić nasze życie na wszelkie możliwe sposoby. Chciałam, aby nasz dom był przyjemny, piękny i przytulny. Ale teraz czuję się uwięziona w roli, na którą się nie zgodziłam.”
Zmagam się z nierealistycznymi oczekiwaniami mojego męża dotyczącymi naszych posiłków. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
Byliśmy małżeństwem przez 15 długich i pozornie szczęśliwych lat. Poznaliśmy się na studiach: Janek był na drugim roku, a ja dopiero zaczynałam pierwszy rok. Pierwszy raz zobaczyłam go na koncercie z okazji Dnia Studenta. Janek grał na gitarze i śpiewał piosenkę The Eagles. Od razu się w nim zakochałam. Jego uczucia były
Kupiliśmy nasz własny dom pięć lat temu i wszystko szło dobrze, dopóki moja teściowa nie pojawiła się bez zapowiedzi i oznajmiła, że od teraz będzie z nami mieszkać. Mój mąż przyjął tę wiadomość spokojnie, nie widząc problemu w tym, że w domu będą dwie kobiety do ogarniania wszystkiego. Dla mnie jednak był to początek koszmaru.
W zeszłym miesiącu spotkałem się z bratem, który pogratulował mi wspaniałej synowej. Wyraził również zaniepokojenie problemami zdrowotnymi mojego syna w tak młodym wieku. Pośpiesznie wróciłem do domu, aby dowiedzieć się więcej.
„Zobacz tego psa! W końcu mamy psa!” – Jasiu biegał po podwórku ze swoim nowym futrzanym przyjacielem. „Żartujesz sobie?” – Sara
Nasz związek zawsze był ciepły i pełen miłości. Rzadko się kłóciliśmy i rozwiązywaliśmy nasze problemy pokojowo. Teraz wychowujemy dwie piękne córki, które uwielbiają swojego ojca. Ale pewnej nocy wszystko się zmieniło, gdy zadałam proste pytanie.
