Ożeniłem się w wieku 21 lat. Dziewczyna, którą wybrałem na żonę, była zwyczajna, ładna, ale nie oszałamiająca, wesoła, życzliwa—krótko mówiąc, wydawała się dobrą partią. Wkrótce urodził się nasz syn. Na początku cieszyłem się z bycia mężem i ojcem, ale potem zacząłem czuć się niespokojny. Moi przyjaciele byli młodzi, bawili się
Zdecydował, że mogę zrezygnować z wakacji, ponieważ jego siostra bardziej potrzebowała wyjazdu nad morze. Gdy tylko wrócił do domu z nią, wszystko się zmieniło.
„Czego ode mnie chcesz? Czy kiedykolwiek obiecałem Ci ślub? Nie potrzebuję Ciebie ani tego dziecka! Nawet nie wiem, czy to moje; pewnie mnie zdradziłaś,” powiedział Jakub do Ewy. Nie mogła uwierzyć własnym uszom. Jak mężczyzna, którego kochała, mógł stać się takim potworem? Kiedy to się stało? Przecież wyznawał jej miłość.
Tym razem oskarżył mnie o to, że nie potrafię dogadać się z jego matką. Jego była żona dogadywała się z nią świetnie! Ale w przeciwieństwie do niej, nie zamierzam być wycieraczką.
Kiedy po raz pierwszy spotkałam Janka, miałam zaledwie 19 lat. Byłam na drugim roku studiów, skupiona na nauce i niezbyt zainteresowana związkami romantycznymi. Ale Janek był inny. Był charyzmatyczny, wysportowany i miał magnetyczną osobowość, która przyciągała wszystkich. Kto by pomyślał, że wybierze właśnie mnie? Zaczęliśmy się spotykać, a po kilku latach Janek zaczął mówić o małżeństwie. Od tego momentu nasze życie przybrało niespodziewany obrót.
Dwa lata temu wyszłam za rozwodnika. W ogóle mi to nie przeszkadzało; wręcz przeciwnie, utwierdziło mnie to w przekonaniu, że ma dobre intencje. Wszystko było w porządku, dopóki mój mąż nie zaskoczył mnie niespodziewaną wiadomością. „Sara wkrótce się do nas wprowadzi. Dostała się na studia i będzie u nas mieszkać przez jakiś czas…”
Nie możemy cofnąć czasu, więc nie ma sensu żałować przeszłości. Nawet jeśli tkwisz w nieszczęśliwym małżeństwie i płaczesz, wciąż możesz zmienić swoją przyszłość.
Nigdy nie czułem się stary. W rzeczywistości nigdy nie czułem się naprawdę dorosły, mimo że niedawno skończyłem 60 lat. I co z tego? Nadal mam większość swoich zainteresowań z czasów studiów i starych przyjaciół. Nasza grupa nie rozpadła się jak inne pod ciężarem obowiązków rodzinnych. Nigdy nie byłem żonaty, chociaż, szczerze mówiąc, kobiety zawsze mnie zauważały.
Dwa lata temu para kupiła dom na kredyt i teraz powoli go remontują. Zdecydowali się nie oszczędzać na materiałach ani na wynagrodzeniach dla fachowców. Babcia Anny zmarła krótko przedtem.
Anna od dłuższego czasu czuła, że jej małżeństwo nie jest takie jak dawniej. Ciągłe podejrzenia o zdradę i niekończące się wymówki męża. Ale pewnego dnia natknęła się na jego wiadomości z kochanką. Pisał, że jest gotów poświęcić absolutnie wszystko, by z nią być. Jej świat rozpadł się na kawałki. Nie miała wyboru, musiała pogodzić się z brutalną rzeczywistością.
Po dziesięciu latach małżeństwa w końcu uwolniłam się od tradycyjnych oczekiwań wpajanych mi przez matkę, babcię i teściową. Obraz idealnej żony, która pracuje, opiekuje się dziećmi, utrzymuje dom w czystości, gotuje pyszne posiłki i dba o to, by mąż zawsze był zadowolony i dobrze ubrany. Mój mąż nigdy tego nie doceniał; brał wszystko za pewnik.
Rozstali się dwa lata temu. Jan odszedł bez większych wyjaśnień. Jego żona nie próbowała go zatrzymać, rozumiejąc, że nie ma sensu trzymać mężczyzny, który nie chce zostać.
