Moja matka zachowuje się bardziej jak dziecko niż dorosła osoba. Przypomina mi młodszą siostrę, a nie dojrzałą kobietę. Muszę poświęcać swój czas i energię, aby opiekować się zarówno swoją rodziną, jak i matką, ponieważ nie potrafi radzić sobie z własnymi problemami. Jest niedojrzałą osobą, która nigdy do niczego nie dążyła. Wyszła za mąż i urodziła mnie zaraz po szkole średniej. Ale moja
Historia naszej czytelniczki, Anny z Warszawy. „Znalazłam się w bardzo nieprzyjemnej sytuacji. Nie chcę opiekować się moim chorym ojcem i mam ku temu osobiste powody. Nie jestem gotowa tłumaczyć każdemu krewnemu, dlaczego planuję umieścić ojca w domu opieki. Teraz jestem pod ogromną presją ze strony wszystkich moich krewnych (bliskich i dalekich). Mój ojciec chciał się mnie pozbyć. Teraz mam 35 lat…”
Ograniczyłam teraz kontakt z moją matką. Nie rozmawiam z nią, nie odwiedzam jej ani nie dzwonię do niej do domu. Nie pozwalam jej widzieć mojego dziecka.
Przez lata znosiłam ciągłą krytykę i niezadowolenie mojej synowej z każdego prezentu, który jej dawałam. Doszło do punktu, w którym nie mogłam tego dłużej znieść. Każdy gest był przekręcany na obrazę, więc postanowiłam przestać.
Niedawno moja mama przyjechała nas odwiedzić, chcąc zobaczyć swojego wnuka. Zapytałam ją, czy chce kawy. W tym momencie wybuchła płaczem: „Dlaczego pytasz? Czy nie jest oczywiste, że wróciłam?”
– „Ciąża naszej Wiktorii przebiegała w prawidłowy sposób!” – Czterdziestoośmioletnia Aneta opowiada o swojej siostrzenicy. – „Żadnych problemów, dobre wyniki badań, nie ma na co narzekać. Jednak podczas porodu coś poszło nie tak. Decyzja o cesarskim cięciu, dziecko na oddziale intensywnej terapii, Wiktoria też na początku nie czuła się najlepiej. Byliśmy zestresowani! Na szczęście teraz wszystko …”
Ostatnio coraz bardziej martwię się, że będę musiała zająć się moją teściową, co wpłynie na moją rodzinę i wychowanie pięcioletniego syna. Z dnia na dzień moje obawy rosną, a ja zaczynam tracić na wadze i wypadają mi włosy. Moja mama była kiedyś opiekunką osób starszych, co tylko potęguje moje lęki.
Zawsze miałam napięte relacje z Emilią. Ale teraz, podniosła to na zupełnie nowy poziom. Jan i ja poznaliśmy się na studiach. Zaczęliśmy się spotykać, a potem zdaliśmy sobie sprawę
Na początku wydawał się idealnym mężczyzną. Przynosił jej kwiaty bez powodu, odbierał ją z pracy, kupował leki i zawsze był gotów pomóc. Jej rodzice go uwielbiali. Ale potem wszystko się zmieniło.
Moja mama ciągle powtarza mi, że teściowa zawsze będzie faworyzować dzieci swojej córki nad dziećmi swojego syna. Myślę, że mówi to tylko po to, żeby mnie pocieszyć. Próbuję mnie przekonać, że
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak matka może faworyzować jedno dziecko i zaniedbywać drugie? Niestety, jest to możliwe. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Ania jest dumna i zawsze umawiała się z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Kiedy Anna opowiada swoją historię, zawsze mówi: „Nigdy nie bój się, że twoje relacje z bliskimi mogą się pogorszyć. Prawdziwie wspierająca rodzina to zrozumie. Jeśli nie, nie warto się tym przejmować.” Rodzice Anny przestali z nią rozmawiać prawie dekadę temu, po tym jak odmówiła pomocy bratu po raz kolejny. Teraz,
