Znajduję się w trudnej sytuacji. Jako samotna matka muszę skupić się na wychowywaniu mojej małej córki i zapewnieniu jej jak najlepszego dzieciństwa. Jednocześnie mój 84-letni ojczym mieszka sam w podupadającym domu na odludziu. Wieś jest tak mała, że średnia wieku jej mieszkańców prawdopodobnie wynosi
Nie mogę pracować na pełny etat, ponieważ nasze dziecko jest jeszcze bardzo małe, więc na razie muszę polegać na mężu. Kiedyś dostawał premie, które bardzo nam pomagały, ale sytuacja się zmieniła.
Zima. Późny wieczór. Moja córka zasnęła, więc poszłam do kuchni zaparzyć sobie herbatę. Teraz mieszkamy tylko we dwie, choć jeszcze niedawno miałam dużą rodzinę. Ale pewnego dnia mój mąż zadzwonił i powiedział, że nigdy więcej nie wróci do domu. Po prostu zakochał się w innej kobiecie. Byłam na to trochę przygotowana, bo od jakiegoś czasu podejrzewałam, że mój mąż ma romans.
– „Ciąża Emilii przebiegała bezproblemowo!” – Pięćdziesięcioletnia Zuzanna opowiada o swojej siostrzenicy. – „Żadnych komplikacji, świetne wyniki badań, niczego nie trzeba było się obawiać. Ale podczas porodu coś poszło nie tak. Nagłe cesarskie cięcie, dziecko na oddziale intensywnej terapii noworodków, a Emilia też nie czuła się dobrze. Wszyscy byliśmy bardzo zestresowani! Niestety, sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy…”
Miałem własne mieszkanie i prestiżową pracę. Kobiety lgnęły do mnie, bo byłem uosobieniem „idealnego kawalera”. Przelotne związki mi odpowiadały, przynajmniej tak myślałem.
– Zamiast mi podziękować, Sara zaczęła się kłócić. Powiedziała mi: „Prosiłam cię tylko o podlewanie kwiatów, więc dlaczego przestawiłaś wszystko?” Chciałam im pomóc wrócić do czystego domu… Ale ona zaczęła kłótnię! Ich miejsce było takim bałaganem, że nie można było nic znaleźć. Zajęło mi dwa tygodnie, aby wszystko posprzątać. Po moim sprzątaniu wszystko lśniło! –
W zeszłym miesiącu moja córka i ja uczestniczyłyśmy w ślubie mojej siostrzenicy. Ceremonia była piękna, wszystko było perfekcyjnie zorganizowane, a panna młoda promieniała szczęściem. Po przyjęciu moja córka została u mnie na noc, ponieważ mieszkamy w różnych miastach. Następnego ranka znalazłam Emilię siedzącą przy oknie, wyglądającą na bardzo smutną. Przyjrzałam się bliżej i zobaczyłam, że płacze! Zapytałam ją, co się stało, i
– Czy tylko mi się wydaje, czy twoja rodzina się ostatnio powiększyła? – Tak, to prawda! Moja synowa wprowadziła się do nas. Młoda para postanowiła zaoszczędzić na dom.
„Co w tym złego? Mamy wspólne dziecko!” odpowiedziała synowa. W rzeczywistości nie ma w tym nic złego. Co więcej, Emilia rozstała się ze swoim pierwszym mężem.
Moja córka znowu ma trudności i zapytała, czy ona i jej rodzina mogą zamieszkać ze mną. Przyjmę ją i moją wnuczkę; nie zostawię ich bez dachu nad głową. Jednak nie chcę widzieć jej męża w moim domu. Mam już dość; raz już razem mieszkaliśmy. On nie potrafi się zachować i ledwo zarabia na życie. Może znaleźć sobie inne miejsce.
– Moja córka zadzwoniła do mnie w tym tygodniu i powiedziała: „Mamo, czy mogę przyjechać w poniedziałek i zostać na kilka tygodni?” – wspomina 55-letnia pani Kowalska. – Odpowiedziałam: „Oczywiście, że nie mam nic przeciwko, przyjeżdżaj.” Najwyraźniej swatka znów ich odwiedza! Tymczasem nasza Emilia szuka schronienia.
Po pierwsze, wychowaliśmy ją dobrze; jest naszą ukochaną córką. Po drugie, zapewniliśmy jej dobrą edukację; jest mądra i ukończyła studia z wyróżnieniem. Po trzecie, jest wspaniałą żoną.
