To brutalna rzeczywistość, ale moja córka zdecydowała się poślubić mężczyznę, który odmawia pracy. Od ponad roku żyje z dorywczych prac, podczas gdy moja córka zmaga się z wychowaniem ich dziecka sama.
Postanowił po pracy pojechać do rodziców, aby nie zarazić dzieci. Z dwójką małych chorych dzieci byłaby to katastrofa, więc poparłam jego decyzję. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Córka mojego męża pojawiła się niespodziewanie z dziećmi i walizkami. Jej ostatni związek zakończył się źle, i czuła się niekomfortowo, zostając tam. Dzieci były z różnych związków. Według niej, nie miała dokąd pójść.
Mam trójkę dzieci. Tragicznie, mój mąż zmarł, gdy nasze najmłodsze dziecko miało zaledwie sześć miesięcy. Posiadamy własny dom, ale życie z zasiłków jest niemożliwe, a rachunki ciągle rosną. Mój brat bardzo nam pomógł przez pierwsze sześć miesięcy, ale ma swoją własną rodzinę, o którą musi dbać. Musiałam znaleźć pracę. Nie zarabiam dużo i muszę balansować
Anna, matka dwójki dzieci, zwierza się swojej córce, że jest wyczerpana: jej mąż nie pomaga w domu, nie robi zakupów i cieszy się dobrymi posiłkami, ale nigdy nie sprząta po sobie. Kiedyś przymykała na to oko, bo nie pracowała i zajmowała się domem oraz dziećmi. Ale teraz, gdy się starzeje, chciałaby, aby mąż ją wspierał. „Szczerze mówiąc…”
Mam dwoje wnuków: 9 i 6 lat. Szczerze mówiąc, nie przepadam za opieką nad nimi, a ich rodzice radzą sobie doskonale sami. Wychowałam syna samotnie, więc jestem wyczerpana ciągłymi obowiązkami. W młodości nie byłam szczególnie atrakcyjna, więc zadowoliłam się pierwszym facetem, który okazał mi zainteresowanie i zaszłam w ciążę. Czasy były wtedy inne. On oczywiście uciekł
Chciałam, abyśmy wyremontowali dom, w którym mieszkamy, a który jest w mojej rodzinie od pokoleń. Moja teściowa jednak nalega, abyśmy skupili się na jej domu.
Wiele matek czuje się przytłoczonych podczas urlopu macierzyńskiego, ale niektórzy partnerzy nie rozumieją tych wyzwań. Jeden mąż dzieli się swoją perspektywą, co prowadzi do napiętej atmosfery w domu.
Mam córkę, która zaraz skończy 2 lata, i razem radzimy sobie w życiu jako zespół. Wiem, że w Polsce jest wiele samotnych matek, ale chcę podzielić się swoją historią.
Miesiąc temu zostałem ojcem. Byłem przeszczęśliwy, zwłaszcza że nasza długo wyczekiwana córka, Emilka, wreszcie przyszła na świat. Z jakiegoś powodu bardzo chciałem, aby moja mama była pierwszą osobą, która ją pozna.
Jesień zawsze była jej ulubioną porą roku. Pierwsze złote liście, czyste niebo i unikalny, rześki zapach w powietrzu. Jednak ostatnio rzadko miała okazję się tym cieszyć.
Zgodziliśmy się, że zabierze naszego syna do siebie na miesiąc bez żadnych formalnych postępowań. Ale wytrzymał tylko kilka tygodni, zanim oddał nasze dziecko z powrotem do mnie.
