Nasza najstarsza córka ma 9 lat, a najmłodsza 7. Zarówno mój mąż, Jan, jak i ja pracujemy na pełen etat. Nasza starsza córka chodzi do szkoły podstawowej, a młodsza do przedszkola. Zazwyczaj radzimy sobie z naszym napiętym harmonogramem, ale niedawna wizyta rodzinna wywróciła wszystko do góry nogami.
To dotyczy tylko jego; z pozostałymi krewnymi mojego męża dogaduję się całkiem dobrze. Ten trwający problem powoduje ciągłe napięcia w naszym małżeństwie.
Moja synowa, Sara, jest niesamowicie inteligentną i oczytaną kobietą. Chociaż nie uważam się za osobę mało inteligentną, często czuję się nieswojo w jej towarzystwie. Różnica wieku między nami wynosi ponad dwadzieścia lat. W tym przypadku, aby być jasnym, nie mówię o wiedzy jako takiej. Prawie każdą informację można zdobyć z książek lub Internetu. Mówię o tym, jak szybko potrafi przetwarzać i wykorzystywać te informacje na swoją korzyść.
Staram się utrzymać dobre relacje z moją teściową, ale mam wrażenie, że myśli tylko o sobie. Niedawno skończyłam trzydzieści cztery lata, a nasze małżeństwo przeszło przez wiele trudności.
– Powiedziałam mu, że nie mogę okłamywać jego żony. Myślałam, że ma romans. Ale nie, powiedział, że był w szpitalu dziecięcym. Założyłam, że chodzi o nasze wnuki.
Mieszkaliśmy w domu, który desperacko potrzebował remontu, ale problemy finansowe uniemożliwiały nam jakiekolwiek poprawki. W wieku dwudziestu lat wyszłam za mąż i opuściłam moje małe miasteczko.
Czasami osoby, którym najbardziej ufamy, mogą nas zranić w niewyobrażalny sposób. To historia dwóch najlepszych przyjaciółek, których więź została złamana przez zdradę, prowadząc do życiowego złamania serca.
Kiedy Emilia wróciła z pracy, jej mąż wyglądał dość dziwnie. Janek siedział na kanapie, pogrążony w myślach. „Co się stało, kochanie?” zapytała Emilia. Janek wyjaśnił, że jego matka znowu przyszła i zaczęła narzekać. Powiedziała, że synowa nie powinna traktować teściowej tak niegrzecznie jak Emilia. „Znowu wparowała…”
– „Mamo, miałaś przyjechać w przyszłym tygodniu,” odpowiedział Jan, ziewając głośno. „Przygotowalibyśmy się, odebralibyśmy cię z dworca…” – „Tak, teraz,” drżała Anna. –
Z ograniczonymi funduszami uznaliśmy, że mądrzej będzie zainwestować w remont odziedziczonego domu. Jednak moja teściowa miała inne plany i nalegała na wystawny ślub.
To był moment, który zmienił wszystko. Mój mąż wziął nasze dziecko, odwrócił róg koperty i wręczył mi ją ze słowami: „To nie jest moja córka.” Teraz nasz związek jest nie do naprawienia.
Moja praca rzadko oferuje coś ekscytującego. Siedzę w biurze, analizuję dane przez cały dzień, a potem wracam do domu. Ponieważ większość moich koleżanek to kobiety, nie mam nawet z kim wyskoczyć na piwo w piątkowy wieczór. Moi przyjaciele są zajęci, a moja żona przestała spędzać ze mną czas.
