W świecie, gdzie technologia łączy nas wszystkich, trzy kobiety odkrywają sieć kłamstw utkaną przez tego samego mężczyznę. Ich próba skonfrontowania go prowadzi do nieoczekiwanych i bolesnych skutków.
Jako samotna matka zawsze byłam dumna z mojej córki, Anny, za jej wytrwałość i współczucie. Po tym, jak jej ojciec opuścił nas, gdy była jeszcze dzieckiem, z trudem wiązałyśmy koniec z końcem. Jedyną stabilnością, jaką miałyśmy, był mały dom, który odziedziczyłam po rodzicach. Jednak tajemnicza pomoc finansowa Anny doprowadziła do nieoczekiwanych zawirowań, które głęboko wpłynęły na naszą rodzinę.
Byłam żoną Jakuba przez kilka lat i od samego początku było jasne, że nasze małżeństwo stoi na kruchym gruncie. Jakub był zaborczy i miał krótki lont, często denerwując się z błahych powodów. W rzeczywistości nie potrzebował nawet powodu; większość czasu był jak tykająca bomba gotowa do wybuchu. Ale po naszym rozwodzie sytuacja przybrała nieoczekiwany obrót.
Kiedy miałam 25 lat, wyszłam za jej syna — to było prawie 20 lat temu. Rok później mój mąż mnie opuścił, a ja musiałam poskładać swoje życie na nowo.
Nigdy w życiu nie żywiłam urazy do nikogo, może z wyjątkiem mojej byłej teściowej. Traktowała mnie okropnie. Spotkałam inne nieprzyjemne osoby, ale pani Kowalska jest w swojej własnej lidze. Nawet teraz, myśląc o niej, czuję się chora, a nie miałam z nią kontaktu od lat. Oto jak to wszystko się rozegrało.
Zapytał również, czy on i jego obecna żona mogą zamieszkać ze mną. Ale to częściowo jego wina; gdyby płacił odpowiednie alimenty swojej byłej żonie, nie byłoby tego problemu.
Niedawno moja szwagierka przeszła przez znaczącą zmianę w życiu. Rozwiodła się i nie chciała mieszkać z rodzicami. Zaczęła prosić, aby zamieszkać w domu mojego męża.
Przygotowaliśmy się na przyjście naszego dziecka z wielką starannością, kupując wszystko, czego potrzebowaliśmy z wyprzedzeniem. Janek mi pomagał, nawet skończył pokój dziecięcy tuż przed narodzinami naszego dziecka. Ale potem wszystko się rozpadło.
Zawsze wierzyłam, że mam idealną rodzinę. Robiłam wszystko dla mojego męża, całkowicie tracąc siebie w nim i naszych dzieciach. Nie będę kłamać, zawsze myślałam
Wychowywałam syna sama po tym, jak jego ojciec nas opuścił, gdy był jeszcze niemowlęciem. Mieszkaliśmy razem w moim małym dwupokojowym mieszkaniu. Jacek nigdy niczego nie brakowało i zawsze mówił, że kiedy dorośnie, zrobi wszystko, aby ułatwić mi życie. W końcu się ożenił i pomagał mi finansowo, choć nigdy nie mówił o tym swojej żonie. Teraz moje życie
Nie byłam dla niej niegrzeczna; jej okazjonalne wybuchy spotykały się z humorem, a rozmowy o wyjątkowości jej syna były wspierane z entuzjazmem. Ironią jest to, że mówiłam rzeczy, których nigdy bym się po sobie nie spodziewała.
Kiedy pojawił się temat zatrudnienia opiekunki do dzieci, mój mąż był niezwykle entuzjastyczny. Miał konkretne pomysły na temat cech dobrej opiekunki i jak wybrać odpowiednią osobę. Ja byłam zupełnie zagubiona.
