Dorastałem w małym mieszkaniu w Sarajewie, gdzie codziennie obserwowałem dramat sąsiadów, rodziny Dżemalović. Najbardziej bolał mnie los małej Amry, dziewczynki, której dzieciństwo zniszczyły bieda i rodzinne dramaty. Do dziś noszę w sobie poczucie winy i bezsilności wobec tego, co widziałem.