Lata temu, Jan zdradził Emilię, ale ona mu wybaczyła i postanowiła nie rozbijać rodziny. Teraz, przemówienie na rocznicę doprowadziło ją do granic wytrzymałości.
Odetchnęłam z ulgą, gdy dowiedziałam się, że była żona mojego męża, Anna, mieszka w innym województwie. Z jakiegoś powodu nadal czuję zazdrość o Marka, a przebywanie w jej obecności sprawia, że czuję się nieswojo. Mam 35 lat, ale we własnym domu zachowuję się jak nastolatka. Tego dnia musiała przywieźć ich syna. Nie wiedziałam, co powiedzieć ani jak się zachować.
Kiedy po raz pierwszy spotkałam Janka, miałam zaledwie 19 lat. Byłam na drugim roku studiów, skupiona na nauce i niezbyt zainteresowana związkami romantycznymi. Ale Janek był inny. Był charyzmatyczny, wysportowany i miał magnetyczną osobowość, która przyciągała wszystkich. Kto by pomyślał, że wybierze właśnie mnie? Zaczęliśmy się spotykać, a po kilku latach Janek zaczął mówić o małżeństwie. Od tego momentu nasze życie przybrało niespodziewany obrót.
Spędzaliśmy razem miło czas; był porządnym człowiekiem, pracował całkiem dobrze i nie mogłabym narzekać na jego pensję. Ogólnie był żywiołową osobą, ale życie z nim okazało się koszmarem.
Mój pierwszy mąż, Janek, był radosnym i beztroskim człowiekiem. Spędzanie z nim czasu było przyjemnością; był świetną osobą i dobrze zarabiał. Ogólnie rzecz biorąc, był energicznym człowiekiem, z którym można było wyruszyć w podróż dookoła świata. Gdyby nie jeden problem. Była nim jego matka. Niezależnie od tego, gdzie byliśmy i w jakiej sytuacji się znajdowaliśmy
Wyszłam za mąż za mężczyznę dwadzieścia lat starszego ode mnie, gdy miałam 25 lat i pracowałam jako asystentka w firmie jego przyjaciela. Moja rodzina nigdy go nie zaakceptowała, a teraz to oni szukają jego pomocy.
Zmagam się z dezaprobatą mojego męża wobec mojej komunikacji z byłą teściową. Szukam porady, jak sobie z tym poradzić.
Wyszłam za mąż będąc młodą i szybko zostałam matką, co wprowadziło mnie w skomplikowaną dynamikę rodzinna. W wieku osiemnastu lat zakochałam się i wyszłam za mąż za Krzysztofa. Rok później urodził się nasz syn. Teraz, wszystkie moje zarobki idą na wsparcie mojej mamy, z którą mieszkamy. Krzysztof nalega, abyśmy się wyprowadzili, ale myśl o zostawieniu moich rodziców samych jest dla mnie nie do zniesienia.
