Jestem Wioletta Janowska i właśnie podjęłam decyzję, która wywróciła moje życie do góry nogami. Po trzydziestu pięciu latach pracy w szkole postanowiłam odejść, mimo że wszyscy wokół uważali to za szaleństwo. Ta historia to opowieść o odwadze, samotności i poszukiwaniu siebie na nowo, kiedy wydaje się, że wszystko już dawno zostało ustalone.
To historia o jednym z najbardziej napiętych weekendów mojego życia, kiedy mój brat Oskar i jego żona przyjechali do nas z wizytą. Z pozoru zwykłe rodzinne spotkanie szybko przerodziło się w emocjonalny rollercoaster, pełen konfliktów, niedopowiedzeń i starych żalów. Opowiadam o cienkiej granicy między miłością a frustracją w rodzinnych relacjach i o tym, jak trudno czasem wybaczyć.
Opowiadam o moim małżeństwie z Markiem, narodzinach naszego syna Antosia i o tym, jak codziennie słyszałam słowa: „Mama musi odpocząć”. Z czasem te słowa nabrały innego znaczenia, gdy nasza rodzina musiała zmierzyć się z nieoczekiwaną tragedią. To opowieść o miłości, żalu i pytaniach, na które wciąż nie znajduję odpowiedzi.
Opowiadam o tym, jak przeprowadzka na podlaską wieś i stary dom po ciotce stały się początkiem nowego życia. Zmagam się z samotnością, rodzinnymi konfliktami i własnymi lękami, ale odnajduję w sobie siłę do zmian. Ta historia to podróż przez ból, nadzieję i odwagę, by zawalczyć o swoje szczęście.
To opowieść o tym, jak przez lata żyłam w cieniu oczekiwań mojej mamy i siostry, zapominając o własnych pragnieniach. W dramatyczny sposób opisuję moment, w którym zrozumiałam, że nie mogę dłużej rezygnować z siebie. Czy naprawdę można poświęcać się bez końca dla innych, nie tracąc przy tym własnej tożsamości?
Opowiadam o chwili, gdy poprosiłam syna i synową, by opuścili mój dom. Zmagałam się z własnymi granicami, żalem i poczuciem winy, zastanawiając się, gdzie kończy się matczyna ofiarność, a zaczyna troska o siebie. Moja historia to zaproszenie do szczerej rozmowy o rodzinnych granicach, miłości i odpowiedzialności.
To opowieść o samotności, rodzinnych konfliktach i niespodziewanych spotkaniach podczas sylwestrowej nocy. Irena, wdowa, zostaje sama w domu, gdy jej córka wyjeżdża na imprezę. Wspomnienia, nieoczekiwany gość i garść czarnej porzeczki zmieniają jej spojrzenie na przeszłość i przyszłość.
To opowieść o jednym jesiennym weekendzie, który na zawsze zmienił moje życie. W ciągu kilku godzin straciłam złudzenia na temat mojej córki, ale też odnalazłam w sobie siłę, by spojrzeć prawdzie w oczy. Czy naprawdę znamy tych, których kochamy najbardziej?
To był ten jeden wyjazd nad Balaton, który na zawsze odmienił moje spojrzenie na rodzinę i siebie. Wśród rodzinnych konfliktów i oczekiwań próbowałam odnaleźć własny głos, choć więzi okazały się silniejsze, niż przypuszczałam. Ta historia to zapis mojej walki o siebie w cieniu rodzinnych tajemnic i nieporozumień.
Zdecydowałam się przekazać synowi dom, w którym spędziłam większość życia. Teraz, gdy patrzę na to, co się dzieje, nie jestem pewna, czy to była dobra decyzja. Czy można być gościem w miejscu, które samemu się tworzyło?
Od dziecka żyłam według cudzych zasad, aż pewnego dnia postanowiłam zawalczyć o siebie. Moja matka nigdy nie okazywała mi czułości, a ojca nie znałam. Ta historia to opowieść o samotności, marzeniach i cenie, jaką płaci się za własne wybory.
W tej historii opowiadam o dniu, w którym podjęłam decyzję, by odejść od męża. Opisuję dramat rodzinny, walkę o własną godność i bezpieczeństwo córki. To opowieść o strachu, nadziei i pytaniu, czy można jeszcze zaufać drugiemu człowiekowi.
