Rozwód roztrzaskał moje życie na kawałki, a ja zostałam sama z synem i długami. W najciemniejszych chwilach odnalazłam siłę w modlitwie i zaufaniu Bogu, choć nie zawsze było to łatwe. Dziś wiem, że każda kobieta może odnaleźć w sobie moc, by podnieść się po największym upadku.
Przez osiem lat opiekowałam się ojcem mojej synowej, choć nie łączyły nas więzy krwi. Każdego dnia walczyłam z własnym zmęczeniem, żalem i poczuciem niesprawiedliwości, a jedynym wsparciem była dla mnie modlitwa. Dziś pytam siebie: czy można kochać i dawać z siebie wszystko, nie oczekując niczego w zamian?
W zgiełku polskiego życia, presja wypełniania obowiązków rodzinnych często przyćmiewa osobiste aspiracje. Historia Anny to poruszająca eksploracja konfliktu między lojalnością wobec rodziny a dążeniem do realizacji własnych marzeń. Dorastając w małym miasteczku z ojcem i młodszym bratem, Anna zawsze czuła ciężar odpowiedzialności na swoich barkach. Mimo że znalazła kochającego partnera, który wspierał jej ambicje, Anna była nieustannie rozdarta między potrzebami rodziny a własnymi pragnieniami. To jej podróż przez zawiłości miłości, obowiązku i poświęceń, które czasem z nimi się wiążą.
Kiedy chodzi o dziedziczenie, oczekiwania i rzeczywistość często się nie pokrywają. Liczysz na jedno, a dostajesz coś zupełnie innego. Ale dlaczego matka miałaby zrobić to własnej rodzinie?
Od stycznia 2016 roku, bohaterka tej historii, Anna, regularnie poddawała się chemioterapii. W trakcie swojej walki z rakiem przeszła cztery skomplikowane operacje i teraz stawała przed swoją ostatnią sesją chemioterapii. Jej mąż, Marek, postanowił zaskoczyć ją i uczcić ten ważny moment. Zorganizował zbiórkę pieniędzy, podzielił się historią Anny i zaprosił ludzi do wsparcia.
Pobraliśmy się, gdy oboje mieliśmy po dwadzieścia cztery lata. W tym czasie byłam już w ciąży. Właśnie skończyliśmy studia pedagogiczne. Nasze rodziny nie były zamożne, więc musieliśmy ciężko pracować. Zrezygnowałam z urlopu macierzyńskiego i wybrałam karmienie mlekiem modyfikowanym. Czy to był stres, czy
