Kiedy Justyn dowiedział się o walce 3-letniej Hani z prześladowcami, postanowił działać. Towarzyszył jej do przedszkola w unikalnym stroju, który zrobił ogromne wrażenie na jej dręczycielach.
W pierwszy dzień w nowej szkole, Eryk, młody czarnoskóry chłopiec, zauważył Zosię, białą dziewczynkę, płaczącą samotnie na placu zabaw. Poruszony jej łzami, postanowił ją pocieszyć. Nie wiedzieli jeszcze, że ich prosty akt dobroci zainspiruje całą społeczność szkolną.
Kiedy Kasia i Piotr dostają szansę zapisania swojego syna, Jakuba, do elitarnej prywatnej szkoły, chwytają ją bez wahania. Podczas wywiadu, wnikliwe i dowcipne odpowiedzi Jakuba wprawiają zarówno Kasię, jak i dyrektorkę, panią Nowak, w osłupienie.
Liceum może być trudnym miejscem, zwłaszcza gdy jesteś inny. Pierwsze tygodnie Justina były pełne drwin i wyśmiewania z powodu jego ubrań. Ale kiedy dwóch jego prześladowców podeszło do niego z tajemniczym pudełkiem, wszystko się zmieniło.
Minęło pięć lat odkąd moja rodzina się rozpadła. Po rozwodzie przeprowadziłam się do małego mieszkania z moją córką, która teraz ma 8 lat. Nie mogłam znieść myśli o powrocie do domu mojego dzieciństwa, gdzie mieszkała moja mama… Czytaj dalej „Twoja córka to porażka! Popatrz, jak odnoszą sukcesy moje dzieci!” – ciągle mówi moja ciocia mojej mamie”
Nasz syn, Kacper, niedawno ukończył studia. Uczęszczał na wieczorowe zajęcia, co nie było tanie. Przez pięć lat zaciskaliśmy pasa, aby dać mu wykształcenie, o którym marzył, co niewątpliwie pozwoliłoby mu w przyszłości żyć godnie. Kiedy Kacper przyniósł do domu dyplom, ogłosił, że teraz pracodawcy będą się o niego zabiegać, i chciał się wyprowadzić, aby rozpocząć samodzielne życie. Jednak oczekiwał, że to my pokryjemy koszty jego nowej sytuacji mieszkaniowej. Po usłyszeniu naszej odmowy, jego reakcja była daleka od zrozumienia.
W miarę dorastania dzieci i stawania się nastolatkami, ich działania i decyzje często testują granice szacunku i odpowiedzialności. W jednym z liceów w Polsce, grupa uczniów postanowiła wziąć na celownik szkolnego woźnego, Adama, organizując żart, który polegał na zostawianiu śladów szminki na lustrach w łazience. Reakcja Adama na ich działania miała nauczyć ich cennej lekcji, ale nie wszystkie historie kończą się oczekiwanym rezultatem.
Ten incydent rozegrał się trzy lata temu w klasie czwartej mojego syna, dotycząc jego koleżanki, Emilii, i pokazał, jak szybkie sądy mogą być zarówno bolesne, jak i mylące. Klasa była różnorodną mieszanką tła i osobowości, ale generalnie dobrze się dogadywali. W połowie roku ich ukochana nauczycielka, pani Nowak, poszła na urlop macierzyński, a dynamika w klasie znacząco się zmieniła pod kierunkiem nowej nauczycielki, pani Kowalskiej.
