Wychowując córkę samotnie po tym, jak mąż ich opuścił, Anna stara się pogodzić pracę z rodzicielstwem. Pewnego dnia słowa jej córki boleśnie ujawniają emocjonalne koszty ich napiętej relacji.
Niedawno moja mama przyjechała nas odwiedzić, chcąc zobaczyć swojego wnuka. Zapytałam ją, czy chce kawy. W tym momencie wybuchła płaczem: „Dlaczego pytasz? Czy nie jest oczywiste, że wróciłam?”
Po rozwodzie z pierwszą żoną, Jan zostawił jej wspólny dom, mimo że miał prawo do połowy. Jego była żona miała kolejne dziecko i zaniedbała ich starszą córkę, Emilię. Jan wziął Emilię do siebie, a jego nowa żona, Anna, przyjęła ją z otwartymi ramionami. Przez całe dzieciństwo Emilia miała wszystko, czego potrzebowała. Jednak gdy nadszedł czas jej ślubu, nie zaprosiła Anny, co rozwścieczyło Jana i zmusiło go do szukania rozwiązania.
„Żyliśmy skromnie. Nigdy nie skończyłem studiów i zawsze pracowałem albo na budowie, albo w fabryce, czasem wykonując drobne prace. Moja żona, Anna, choć ukończyła studia, nigdy nie pracowała w swoim zawodzie. Od wielu lat jest sprzedawczynią w sklepie kosmetycznym,” mówi Jan. Ceny rosną, a my potrzebujemy coraz więcej pieniędzy. Nasza córka dorasta i wkrótce pójdzie do
Aby zapewnić jej możliwość studiowania, zatrudniłam najlepszych korepetytorów. Okazało się jednak, że moje poświęcenia były na marne. Mam jeszcze jedną córkę. To jest nasza historia.
Mój mąż miał udaną karierę, a my żyliśmy w dostatku. Zapewniliśmy naszym dzieciom wszystko, czego potrzebowały i więcej. Teraz, na emeryturze, czuję się coraz bardziej odizolowana, ponieważ moje dzieci dzwonią coraz rzadziej. Zastanawiam się, gdzie popełniłam błąd.
Moja córka Emilia zawsze miała silną osobowość. Mój mąż i ja wychowaliśmy ją w spokojnym i harmonijnym środowisku, nigdy nie używając wulgaryzmów ani nie podnosząc głosu. Jednak Emilia odziedziczyła temperament po swojej babci, która była ognista, głośna i uparta. Mimo że nigdy nie poznała swojej babci, Emilia zachowuje się dokładnie tak jak ona.
Po przejściu na emeryturę, teściowa spędzała więcej czasu w swoim wiejskim domu. Wydawało się, że wszystko będzie spokojne, ale nasza wizyta przyniosła nieoczekiwane emocje.
Czasem życie pisze scenariusze, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Mój biologiczny ojciec był marynarzem, który zniknął z mojego życia, gdy byłam dzieckiem. Teraz wrócił, ale to mój ojczym jest tym, którego uważam za prawdziwego ojca. Ta historia nie ma szczęśliwego zakończenia.
Znajduję się w trudnej sytuacji. Jako samotna matka muszę skupić się na wychowywaniu mojej małej córki i zapewnieniu jej jak najlepszego dzieciństwa. Jednocześnie mój 84-letni ojczym mieszka sam w podupadającym domu na odludziu. Wieś jest tak mała, że średnia wieku jej mieszkańców prawdopodobnie wynosi
Emilia jeszcze spała w swój pierwszy dzień wolny, kiedy nagle zadzwonił jej telefon. Miała ustawiony tryb „Nie przeszkadzać”, więc jeśli ktoś się przebił, musiało to być ważne. To byli jej rodzice. – „Halo! Wszystko w porządku?” – „Jeszcze śpisz? O 10 rano?!” – „Mamo, to mój dzień wolny! Co się dzieje?” – „Twój ojciec i ja zdecydowaliśmy, że wygodniej będzie nam mieszkać w mieście. Świeże powietrze i…”
To, że jestem w domu, nie oznacza, że nic nie robię i jestem leniwa. Chętnie zamieniłabym się rolami i zobaczyła, jak długo mój mąż by to wytrzymał. Spoiler: niezbyt długo.
