Od zawsze byłam dziewczyną z miasta, ale mój mąż, Tomek, coraz bardziej naciskał na przeprowadzkę na wieś. Jego dziecięcy entuzjazm zamienił się w obsesję, która zaczęła dzielić naszą rodzinę i wystawiać na próbę moje relacje z rodzicami. Ta historia to zapis mojej walki o własne życie, marzenia i rodzinę.
Wszystko zaczęło się pewnego zimowego wieczoru, gdy mój teść, pan Zbigniew, zapukał do naszych drzwi z walizką i niepewnym uśmiechem. Nasze życie w trzypokojowym mieszkaniu na warszawskim Mokotowie już wcześniej było pełne wyzwań – praca, wychowanie córki i codzienna walka o przestrzeń. Nie spodziewałam się, że te kilka miesięcy z teściem pod jednym dachem tak bardzo zmieni nasze relacje i moje spojrzenie na rodzinę.
Mieszkając samotnie w tętniącym życiem mieście, cenię sobie swoją niezależność. Mój partner, który wciąż mieszka z rodziną, często odwiedza mnie po naszych wspólnych wyjściach. Choć lubię gotować dla nas obojga, finansowy ciężar karmienia dwóch osób staje się przytłaczający. Szukając rady u przyjaciół, zastanawiam się, czy to sprawiedliwe prosić go o udział w kosztach zakupów. Ich odpowiedzi sprawiają, że zaczynam kwestionować równowagę w naszym związku.
Mieszkając z mężem w małym wiejskim miasteczku, nigdy nie spodziewała się, że jej córka, która od lat jest mężatką i mieszka w mieście, podejmie tego wieczoru decyzję zmieniającą życie.
Bez względu na to, jak blisko jesteśmy z naszymi bliskimi, każdy z nas jest indywidualnością, która nie lubi słyszeć negatywnych opinii na swój temat. Ta historia opowiada o wyzwaniach i żalach związanych z przeprowadzką starszego rodzica do nowego środowiska.
