Jako jedyne dziecko w rodzinie, zawsze czułem ciężar oczekiwań moich rodziców. Dorastając, matka zmagająca się z lękami i ojciec o zupełnie innym usposobieniu często tworzyli burzliwą atmosferę w domu. Teraz, jako dorosły, finansowo wspieram ich remont domu, co pozostawia mnie emocjonalnie i finansowo wyczerpanego.
Moja matka zachowuje się bardziej jak dziecko niż dorosła osoba. Przypomina mi młodszą siostrę, a nie dojrzałą kobietę. Muszę poświęcać swój czas i energię, aby opiekować się zarówno swoją rodziną, jak i matką, ponieważ nie potrafi radzić sobie z własnymi problemami. Jest niedojrzałą osobą, która nigdy do niczego nie dążyła. Wyszła za mąż i urodziła mnie zaraz po szkole średniej. Ale moja
Jeszcze bardziej przygnębiające jest to, że nie odwiedza mnie z prawdziwej chęci, ale z konieczności. Jak można odmówić w takiej sytuacji? Bliscy powinni się wspierać.
Moja mama ciągle powtarza, że dla teściowej dzieci córki są bliższe niż syna. Myślę, że to wymyśliła, żeby mnie uspokoić. Próbowała mnie przekonać, że
Jako jedyne dziecko, mogę śmiało powiedzieć, że wiem, co to znaczy doświadczać nadopiekuńczości rodziców. Od najmłodszych lat moi rodzice próbowali kontrolować każdy aspekt mojego życia. Moja mama zawsze była niespokojna i miała trudności z panowaniem nad emocjami. Mój tata był zupełnie inny, co często powodowało problemy. Miałam bardzo nietypowe dzieciństwo i młodość. W przedszkolu dopiero zaczynałam się rozwijać.
Moja mama ciągle powtarza, że dla teściowej dzieci córki są bliższe niż syna. Myślę, że to wymyśliła, żeby mnie uspokoić. Próbowała mnie przekonać, że
