Nazywam się Lejla i nigdy nie zapomnę ostatniego spojrzenia, które wymieniłam z moim bratem Emilem nad brzegiem Wisły. Tamtego dnia zwykła zabawa zamieniła się w tragedię, która na zawsze zmieniła naszą rodzinę. Ta opowieść to moja próba odnalezienia sensu w bólu i podzielenia się z wami słowami Emila, które wciąż mnie prześladują.