Byłam nieco zaniepokojona decyzją mojej córki o wczesnym małżeństwie. Nie chodziło o to, że nie akceptowałam jej partnera, ale w wieku 25 lat dopiero zaczynała swoją karierę. Mimo moich obaw, wierzyła, że jest gotowa na osiedlenie się. Jej niezależny duch często prowadził ją do podejmowania impulsywnych decyzji.
Od najmłodszych lat moja córka marzyła o małżeństwie z mężczyzną, który zapewni jej życie w luksusie. Nigdy nie zastanawiała się, jakim człowiekiem będzie, tylko że zapewni jej finansowe bezpieczeństwo. To podejście było częściowo ukształtowane przez jej ojca, który często zostawiał nas walczące o przetrwanie. Teraz, gdy rozważa rozwód, obawiam się, że nie zdaje sobie sprawy ze stabilności i komfortu, które może stracić.
Mój mąż, Andrzej, zawsze był żywicielem rodziny, hojnie dzieląc się swoim dobrobytem i zapewniając nam komfort. Jego wkład finansowy ułatwiał mi życie. Jednak nasz związek zmienił się, gdy praca Andrzeja zaczęła wymagać częstych podróży. Mimo że był szanowany za swoje umiejętności zawodowe, Andrzej miał trudności z utrzymaniem osobistych relacji, a jego długie nieobecności skłoniły mnie do przemyśleń nad naszym życiem rodzinnym. Gdy otrzymał stałą ofertę pracy gdzie indziej, moje dylematy się pogłębiły.
