Dorastając w Polsce, moja siostra i ja byłyśmy jak dzień i noc. Ona była złotym dzieckiem, młodsza ode mnie o trzy lata, a nasi rodzice, zwłaszcza mama, zawsze wydawali się ją faworyzować. Szkoła była moją ucieczką, miejscem, gdzie mogłam być sobą bez ciągłego porównywania. Ale w domu zawsze byłam w jej cieniu. Kiedy mama zmarła, zakładałam, że dom będzie mój, ale jej testament opowiedział inną historię.
„Jesteś winna swojej siostrze, żeby dać jej miejsce do zamieszkania,” powiedziała mama. Moja siostra zawsze była nieprzewidywalna, a teraz utknęłam z nią w jednym mieszkaniu.
Kiedy postanowiliśmy pomóc mojej siostrze, zatrudniając ją w naszym rodzinnym biznesie, myśleliśmy, że to wzmocni nasze więzi. Zamiast tego doprowadziło to do rozłamu, który być może nigdy się nie zagoi. Mój mąż i ja nauczyliśmy się na własnej skórze, że mieszanie rodziny z biznesem może mieć katastrofalne skutki. Teraz z siostrą ledwo rozmawiamy, a nasze rodzinne spotkania są pełne napięcia. To lekcja, której nigdy nie chcieliśmy się nauczyć.
Nasze relacje rodzinne zawsze były skomplikowane, ale niezmienne wsparcie mojej matki dla wyborów mojej siostry postawiło mnie w trudnej sytuacji, zmuszając mnie do odłożenia własnych marzeń na bok.
Rodzice są szczególnie szczęśliwi, gdy ich dzieci obdarowują ich prezentami. Tutaj, Emilia chciała podarować mamie prezent urodzinowy. Ale wszystko poszło nie tak.
Zrzekłem się swojej części spadku na rzecz brata, ale otrzymałem darowiznę całego domu. Byłem w szoku, ale on powiedział: „Zrozumiesz wszystko później. Najważniejsze to nie wierzyć im – będą kłamać.” Mam ciotkę, Anię, młodszą siostrę mojej mamy. Ona i mama nie miały kontaktu – wydawało się, że ciotka Ania przejęła cały spadek po rodzicach.
Pożyczyłem samochód mamie, aby jej pomóc, ale ona pozwoliła mojemu bratu nim jeździć, a on go rozbił. Samochód można naprawić, ale ubezpieczenie nie pokryje kosztów. Mój brat obiecuje mi zwrócić pieniądze, ale mama jest zła na mnie za to, że się na nią zdenerwowałem.
Jest trzy lata młodszy ode mnie, więc nasi rodzice zawsze go faworyzowali. Zwłaszcza tata. Szkoła była trochę łatwiejsza: przynajmniej tam mogłem uciec od ciągłych porównań.
Wszystko sprowadza się do rywalizacji. Pragną więcej uwagi od rodziców, droższych prezentów, miłości i czułości. A ponieważ w dzieciństwie jesteśmy wszyscy jeszcze egoistyczni, nie ma miejsca na ustępstwa.
Mój brat Jan jest ode mnie starszy o pięć lat. Mimo to trudno go nazwać bardziej dojrzałym czy niezależnym. Podczas gdy ja od razu po liceum poszłam na studia, przeprowadziłam się do innego miasta i stałam się całkowicie samodzielna, mój brat nadal żył na koszt naszych rodziców… — pisze Emilia. Nie tylko Jan
Kasia miała swoje własne mieszkanie, ale wróciła do rodziców, aby zaoszczędzić pieniądze. Teraz jej brat i jego żona również się wprowadzili, co sprawia, że dom jest nie do zniesienia zatłoczony. Rodzina naciska na Kasię, aby się wyprowadziła, ale ona nie ma dokąd pójść.
Dorastając, często kłóciłem się z bratem. Jest ode mnie trzy lata młodszy, a nasz tata prawie zawsze stawał po jego stronie. Zwłaszcza w kwestii sporów. Szkoła była dla mnie pewnym schronieniem; nie było tam rodziców, którzy by się wtrącali, a moi przyjaciele mnie rozumieli. Często krytykowali Janka za jego arogancję i samouwielbienie. Nie było dnia, żeby nie drwił z moich zainteresowań i wyborów.
