W wieku 58 lat zastanawiam się nad decyzjami, które doprowadziły mnie do opuszczenia syna, gdy miał zaledwie 10 lat. Mieszkając w Warszawie, stanęłam przed brutalną rzeczywistością po tym, jak mój mąż zostawił nas z niczym. Walcząc o przetrwanie, podjęłam decyzję, która prześladuje mnie do dziś.
Mieszkając z mężem w małym wiejskim miasteczku, nigdy nie spodziewała się, że jej córka, która od lat jest mężatką i mieszka w mieście, podejmie tego wieczoru decyzję zmieniającą życie.
Chcę podzielić się swoją historią życia, aby inne matki mogły uniknąć popełnienia tych samych błędów, co ja. Choć niezwykle trudno to przyznać, zdaję sobie sprawę, że to moja wina. Kiedy zrozumiałam, że doszłam do ślepego zaułka, było już za późno. Moje relacje z mężem nigdy nie były dobre, zwłaszcza
Największym nieszczęściem w mojej rodzinie było odejście mojego ojca. Wciąż głęboko wpływa to na moją matkę, mimo że nie widziała go od lat.
„Tato, przestań dzwonić. Nie mam już czasu, żeby ci pomagać.” Vincent westchnął ciężko. Spodziewał się podobnej reakcji od swojego syna, Jana, ale mimo to czuł niepokój. Minęło piętnaście lat od ich ostatniej normalnej rozmowy. Gdy tylko Jan otrzymał swoją część spadku, zniknął. Nigdy naprawdę nie potrzebował swojego ojca – tylko tego, co mógł od niego dostać.
