Mam na imię Joanna. Po ośmiu latach małżeństwa z Piotrem czuję się jak cień we własnym domu. Moja historia to opowieść o walce o własny głos, godność i prawo do bycia kimś więcej niż tylko żoną i matką.
Od miesięcy słyszę, że nie gotuję tak różnorodnie jak żona kolegi mojego męża. Każdego dnia walczę z poczuciem winy i frustracją, próbując pogodzić pracę, dom i oczekiwania. Czy naprawdę jestem gorsza, bo nie mam czasu na wymyślne obiady?
„Jak każda normalna kobieta, zawsze marzyłam o szczęśliwej i silnej rodzinie. Jestem mężatką od dziesięciu lat i przez te lata doskonale wypełniałam swoją rolę małżeńską – zawsze wspierając męża, który przynosi do domu pieniądze,” mówi Anna. „Zrobiłam wszystko, co mogłam, aby poprawić nasze życie na wszelkie możliwe sposoby. Chciałam, aby nasz dom był przyjemny, piękny i przytulny. Ale teraz czuję się uwięziona w roli, której nigdy nie podpisałam.”
