Violetta nie może zadowolić swojej teściowej, Wiktorii, która nie pochwala przygotowywania posiłków z wyprzedzeniem. „Dlaczego mój syn musi jeść to samo przez kilka dni? Nie możesz codziennie przygotowywać czegoś świeżego?” Ta ciągła krytyka odbija się na cierpliwości Violetty i harmonii w domu.
Tylko że ja nie pozwolę jej przekroczyć moich granic w żaden sposób. Mój mąż i ja poznaliśmy się pewnego dnia w lokalnej przychodni. Poszłam na rutynowe badanie, a
Aurelia ma bardzo złożoną osobowość, więc wcale mnie to nie dziwi. Kiedy w końcu przeszła na emeryturę, jej koledzy musieli otworzyć szampana, aby to uczcić. Teraz znajduje nowe wyzwania w swoim życiu rodzinnym.
Zawsze pomagałam mojej teściowej: przynosiłam jej zakupy i woziłam ją, gdzie tylko potrzebowała. Ona i mój mąż również uzgodnili, że każdemu z jej synów przekaże dom. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Mieszkaliśmy w domu, który wymagał remontu, ale mieliśmy problemy finansowe i nie mogliśmy sobie na to pozwolić. W wieku dwudziestu lat wyszłam za mąż i opuściłam moje małe miasteczko.
Milczałam przed moim mężem, Krzysztofem, myśląc, że to zachowa spokój. Nie wiedziałam, że moja matka wtrącała się za moimi plecami, powodując rozłam, który może nigdy się nie zagoić.
