Opowiadam o tym, jak modlitwa i wiara pomogły mi przetrwać trudne chwile związane z napięciami w rodzinie i rywalizacją z bratem. To historia o bólu, rozczarowaniu i poszukiwaniu własnej drogi wśród oczekiwań najbliższych. Dzielę się moimi emocjami, zwątpieniami i tym, jak odnalazłam spokój tam, gdzie najmniej się go spodziewałam.
Nasza córka wyszła za mąż w wieku 21 lat, co było dla nas zaskoczeniem. Zawsze wyobrażaliśmy sobie, że najpierw ukończy edukację i zbuduje karierę, zanim zdecyduje się na założenie rodziny. Jednak życie potoczyło się inaczej, a teraz obwinia nas za swoje i męża trudności finansowe.
Zawsze zastanawiałam się nad rodzicami, którzy nie pomagają swoim dorosłym dzieciom, a zamiast tego oczekują pomocy od nich. Mój mąż i ja zawsze wspieraliśmy nasze dzieci. Najpierw zapewniliśmy naszej córce i synowi wyższe wykształcenie. Potem zorganizowaliśmy ich śluby. Nawet po założeniu przez nich własnych rodzin, często dostarczaliśmy im jedzenie i wszystko, czego potrzebowali. Ale jak się okazało,
Kacper dorastał w zamożnej rodzinie. Jego ojciec był profesorem uniwersyteckim, a matka pracowała jako lekarz. Rodzice uwielbiali swojego jedynego syna i poświęcali cały wolny czas na jego wychowanie. Kacper uczęszczał na różne zajęcia pozalekcyjne i cieszył rodziców dobrymi ocenami w szkole. Jedynym mankamentem w życiu chłopca była jego przyjaźń z Karoliną. Dziewczyna pochodziła z trudnej rodziny
Moja mama zawsze czeka na wizyty ode mnie i mojego rodzeństwa, ale nie zawsze możemy przyjechać. Jak jej to wytłumaczyć, nie raniąc jej uczuć?
Dziś postanowiłam pozwolić mojej córce odpocząć, ponieważ była widocznie zmęczona po przedszkolu, a ja nie miałam ochoty nigdzie jej zabierać. Moja córka, Zosia, ma teraz pięć lat.
