Mieszkamy w dwupokojowym mieszkaniu, z jednym pokojem przechodnim. Kuchnia jest malutka, a dzielimy jedno łazienkę. Jest nas pięcioro: ja, mój mąż, nasi dwaj synowie i moja teściowa. Mieszkanie należy do mojego męża i jego matki. Przeprowadziłam się tutaj z innego miasta. Mieszkamy z teściową od prawie dekady i jakoś udawało nam się dogadywać. Ale teraz
Odszedł, aby znaleźć, jak to ujął, bardziej wyrozumiałą kobietę. Ja to odebrałam jako zdradę i kazałam mu zniknąć z naszego życia. Nie pozwalam mu też widywać się z dziećmi.
Z jej wyrazu twarzy było jasne, że nie przyszła na przyjacielską rozmowę przy kawie. „Mój syn nie będzie gospodarzem domu!” krzyknęła do Ewy. „Dzień dobry, Anno.”
Mam spokojną i cichą naturę, co utrudnia mi wyrażanie swoich opinii. Nigdy nie miałam nieprzyjemnych sytuacji ani niezadowolenia w pracy. Jednak moje życie osobiste potoczyło się inaczej.
Byłam kompletnie zdezorientowana, nie rozumiejąc, czego ode mnie chce. Zauważając moje zmieszanie, kontynuowała: „Ona wystrojona, a dziecko w łachmanach!” Teraz, trochę więcej
Czekałem na moment, kiedy teściowa zacznie ingerować w nasze życie i narzucać swoje zasady. Z czasem zaczęła nas odwiedzać jako gość. Dzwoniła
Jesień zawsze była jej ulubioną porą roku. Pierwsze złote liście, czyste niebo i unikalny, rześki zapach w powietrzu. Jednak ostatnio rzadko miała okazję się tym cieszyć.
Byłam zapraszana przez lata, ale zawsze odmawiałam, a teraz postanowiłam pomyśleć o sobie. Moje dzieci są już dorosłe. Moja córka skończyła w tym roku 38 lat.
Dwa lata temu wyszłam za rozwodnika. W ogóle mi to nie przeszkadzało; wręcz przeciwnie, utwierdziło mnie to w przekonaniu, że ma dobre intencje. Wszystko było w porządku, dopóki mój mąż nie zaskoczył mnie niespodziewaną wiadomością. „Sara wkrótce się do nas wprowadzi. Dostała się na studia i będzie u nas mieszkać przez jakiś czas…”
Moje relacje z teściową zawsze były napięte. Jest ogólnie dobrą osobą—szczerą, miłą i hojna. Nawet myślę, że mnie lubi. Ale jest jedna rzecz w jej osobowości, która mnie irytuje: trzyma urazy zbyt długo. Zajęło mi trochę czasu, aby to zrozumieć. Na początku mojego małżeństwa
Maria zawsze była wsparciem dla swojej synowej, Ewy. Mieszkając zaledwie kilka ulic dalej, przybiegała na każde wezwanie. Czasami jej zachowanie było dziwne, ale Ewa nigdy nie zwracała na to większej uwagi.
Mój syn ożenił się z przebiegłą kobietą, która ma go owiniętego wokół palca. Teraz odwraca go przeciwko mnie, twierdząc, że nie chcę jego szczęścia i myślę tylko o sobie. Problem polega na tym, że odmawiam zamiany domów z nimi. Mam tylko jedno dziecko, a mój mąż zmarł kilka lat temu. Wychowaliśmy go w kochającym domu i zapewniliśmy mu wszystko.
