Dorastając, miłość mojej mamy bardziej przypominała klatkę niż pocieszenie. Jej nieustanne zaangażowanie w każdy aspekt mojego życia sprawiało, że czułam się przytłoczona i bezsilna. Od wyboru ubrań po decydowanie o moim życiu towarzyskim, jej nadopiekuńczość przyćmiewała moje własne pragnienia i decyzje. To historia o tym, jak jej dobrze intencjonowana troska stała się barierą dla mojej niezależności.