Postanowił po pracy pojechać do rodziców, aby nie zarazić dzieci. Z dwójką małych chorych dzieci byłaby to katastrofa, więc poparłam jego decyzję. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Mój mąż był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go takim, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia, podczas pracy w ogrodzie, zasłabł i doznał udaru. Cudem przeżył. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie również wywróciło się do góry nogami.
Jestem przytłoczona opieką nad moim chorym ojcem. Jest bardzo stary i niezwykle chory. Z tego powodu nie mogę nawet pójść do szpitala czy na zakupy.
Pani Kowalska, uwielbiana i szanowana nauczycielka języka polskiego w liceum, była znana ze swojej umiejętności nawiązywania kontaktu z uczniami oraz głębokiej wiedzy literackiej. Aktywnie uczestniczyła w szkolnych wydarzeniach i dbała o to, by jej uczniowie przyswajali istotne koncepcje bez przytłaczania ich zbędnymi testami. Ale to było kiedyś. W ciągu ostatnich trzech lat, według jej uczniów
Nie widziałyśmy się od dawna, ponieważ musiałam wyjechać służbowo do innego miasta. Kiedy w końcu spotkałam się z Kasią, od razu zauważyłam, że jest zmęczona i wyczerpana. Kiedy zapytałam, co się dzieje, otworzyła się i opowiedziała o swoich trudnościach.
Pewnego wieczoru wracałem z pracy, gdy zauważyłem mojego sąsiada siedzącego na werandzie, z łzami płynącymi po twarzy. Średniego wieku mężczyzna, wpatrywał się bezmyślnie w dal, nie mogąc ukryć swojego smutku. Było jasne, że coś się stało. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc. Odpowiedział: „Nikt mi teraz nie pomoże, jest już za późno…”
Mój brat Jan jest ode mnie starszy o pięć lat. Mimo to trudno go nazwać bardziej dojrzałym czy niezależnym. Podczas gdy ja od razu po liceum poszłam na studia, przeprowadziłam się do innego miasta i stałam się całkowicie samodzielna, mój brat nadal żył na koszt naszych rodziców… — pisze Emilia. Nie tylko Jan
Kiedy jego żona nagle zachorowała na silny ból brzucha, karetka zabrała ją do szpitala. Mąż, pełen rozpaczy, podążył za nimi. Dowiedział się, że jego żona jest przygotowywana do pilnej operacji. Powiedziano mu, aby wrócił do domu i zadzwonił później. Znalazł się w cichym, zaniedbanym domu, zmagając się z niepewnością nadchodzącej nocy.
Mój dziadek nie jest złośliwym ani trudnym człowiekiem. Uważam się za osobę cierpliwą i współczującą, ale ta sytuacja mnie wyczerpuje. Mój dziadek ma 94 lata i w zeszłym roku doznał poważnego upadku, który przykuł go do łóżka. To była trudna droga, a ja zmagam się z emocjonalnymi i fizycznymi wymaganiami opieki.
– „Mój mąż ma teraz problemy z plecami, a ja jestem wyczerpana – wszystko przez to, że sprzątaliśmy naszą starą wakacyjną chatkę!” mówi sześćdziesięcioletnia pani Kowalska. „Nasza działka była zaniedbana przez lata, zarośnięta chwastami, po prostu nie mieliśmy czasu… W tym roku postanowiliśmy ją uporządkować, a teraz cierpimy.”
– „Ciąża Emilii przebiegała bezproblemowo!” – Pięćdziesięcioletnia Zuzanna opowiada o swojej siostrzenicy. – „Żadnych komplikacji, świetne wyniki badań, niczego nie trzeba było się obawiać. Ale podczas porodu coś poszło nie tak. Nagłe cesarskie cięcie, dziecko na oddziale intensywnej terapii noworodków, a Emilia też nie czuła się dobrze. Wszyscy byliśmy bardzo zestresowani! Niestety, sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy…”
Dwójka rodzeństwa mojego męża mieszka z ich ojcem, ale spośród trójki tylko mój mąż naprawdę go wspiera. Kiedyś odziedziczyłam dom po ciotce, ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
