Matka Anny była kontrolującą i manipulacyjną osobą. Jej rodzina i bliskie otoczenie musiały spełniać każde jej kaprysy. Nie wahała się odciąć tych, którzy się sprzeciwiali, w tym ojca Anny. To było tło dzieciństwa i młodości Anny. Matka dyktowała jej wybory zawodowe. Anna myślała, że uciekła, ale życie miało inne plany.
Jego urodziny były ostatnią kroplą, która przelała moją cierpliwość! Od dzieciństwa moja relacja z matką była pełna napięć. Mam starszego brata, który we wszystkim się wyróżnia. Zawsze był chwalony za bycie mądrym, życzliwym i współczującym. Moja matka nieustannie nas porównywała. Odkąd pamiętam, starałem się udowodnić jej, że też jestem coś wart. Ale ignorowała każde moje osiągnięcie. Mój brat
Nawet jeśli ugotuję posiłek rano, mój mąż nie zje go wieczorem. Je tylko świeże, gorące posiłki. Muszę wstawać godzinę wcześniej, aby przygotować mu śniadanie i wymyślić coś na obiad. Kolacja jest robiona zaraz po powrocie z pracy. Przy okazji, nie zadowoli się kanapką na obiad; wymaga pełnego posiłku. Rano muszę smażyć kotlety, piec kurczaka. Czy jest wyjście z tej sytuacji?
Nie chciałam powiedzieć mojemu byłemu mężowi z dumy. Myślałam, że skoro się rozstaliśmy, powinniśmy iść własnymi drogami. Z czasem, badanie USG ujawniło, że znów zostanę matką.
Zmagam się z trudną decyzją o umieszczeniu mojej mamy w domu opieki i czuję, że nikt mnie nie rozumie. Szukam porady i wsparcia.
To prawdopodobnie moja wina; powinnam być bardziej asertywna, ale nie potrafię tego zrobić. Dlatego w wieku trzydziestu lat nie mam własnego życia. Mieszkam z matką i robię wszystko, co ona chce. Nie mogę nawet wyjść na spacer z przyjaciółmi, bez jej dzwonienia do wszystkich, których zna, aby mnie sprawdzić.
„Nie zaznam spokoju, dopóki nie podzielisz się swoim mieszkaniem z bratem.” Mój brat jest właśnie taki. Ani tu, ani tam. A teraz muszę dzielić z nim swoje mieszkanie.
– „Tylko 300 zł, czy to tak dużo? Zawsze mówiłaś, że nie masz nic dla mnie, a teraz muszę klękać na kolanach i błagać.”
Nawet jeśli ugotuję posiłek rano, mój mąż nie zje go wieczorem. Jada tylko świeże, gorące posiłki. Muszę wstawać godzinę wcześniej, aby przygotować mu śniadanie i wymyślić coś na obiad. Kolację robię zaraz po powrocie z pracy. Przy okazji, nie zadowoli się kanapką na obiad; wymaga pełnego posiłku. Rano muszę smażyć kotlety, piec kurczaka. Czy jest wyjście z tej sytuacji?
