„Po siedmiu latach małżeństwa urodziłam czworo dzieci. Jakub ma sześć lat, Emma cztery, a bliźniaki, Noe i Lila, mają zaledwie osiem miesięcy. Bycie matką czwórki dzieci to niełatwe zadanie. Nic dziwnego, że nie mam czasu dla siebie,” pisze 34-letnia Joanna. Miałam prawie 27 lat, kiedy poznałam Michała. Wszystkie moje przyjaciółki były już zamężne, a
Helena była na urlopie macierzyńskim przez osiem lat, wspierając swoją rodzinę, podczas gdy jej mąż, Kamil, ciężko pracował. Dziewięć lat temu kupili dom na kredyt hipoteczny. Sześć miesięcy później ich życie zaczęło się rozpadać.
Jako samotna matka wychowuję dwóch synów w małym mieszkaniu z dwoma sypialniami. To ciągła walka o utrzymanie nas wszystkich. Pomoc od moich rodziców jest zawsze niewystarczająca.
Taka jest natura miłości rodzicielskiej. Nawet najbardziej zrozpaczony człowiek znajdzie kroplę zrozumienia i współczucia dla ich błędnych wyborów. Mój syn porzucił swoją żonę i dziecko, pozostawiając ich w bardzo trudnej sytuacji.
Niektórzy zarabiają przez przebiegłość, inni przez pot czoła. Ja, nie mając ani siły fizycznej, ani wykształcenia wyższego, wybrałem pracę za granicą, aby wiązać koniec z końcem. Po 15 latach udało mi się kupić dom, ale teraz martwię się o wpływ, jaki straszni rodzice mojego zięcia mogą mieć na przyszłe pokolenia.
